20 nëntor deri më 25 nëntor, të vitit 1972, në Tiranë u zhvillua Kongresi i Drejtshkrimit të Gjuhës Shqipe. Në kongres morën pjesë 87 delegatë jo vetëm nga Shqipëria por edhe nga Kosova, Maqedonia, Mali i Zi gjithashtu dhe nga arbëreshët e Italisë.
Synimi i mbledhjes së Kongresit ishte përcaktimi i parimeve dhe drejtimeve kryesore për hartimin e rregullave të drejtshkrimit, për të pasur një gjuhë letrare të njësuar kombëtare. Ky Kongres, si forumi më i lartë shkencor, analizoi e diskutoi gjerësisht parimet themelore, çështjet e përgjithshme dhe shumë zgjidhje të veçanta të drejtshkrimit të shqipes, si edhe probleme të tjera teorike e praktike, që kanë të bëjnë me normën letrare në përgjithësi.
Gjuha shqipe ka arritur një shkallë zhvillimi, që na lejon të pohojmë shkencërisht, se populli shqiptar ka tashmë një gjuhë letrare të njësuar. Gjuha letrare e vendosur 47 vite më parë përdoret sot pothuajse nga të gjithë shqiptarët brenda e jashtë Republikës së Shqipërisë dhe është bërë modeli i normës gjuhësore të përbashkët për të gjithë ata që shkruajnë shqip.
