“Delet”. Kjo është fjala në gjuhën shqipe që Andrea Ndoja, në prag të vdekjes, i tha shokut të tij Toni. Antonio, i mbështetur në makinën para shtëpisë së tragjedisë, bëri një gjest me dorën e tij sikur të donte të tregonte se nuk mund të flasë.
Toni është po aq i tronditur, por ai merr guxim, merr frymë thellë dhe tregon të vërtetën, duke i mbajtur lotët e dhimbjes, pasi përndryshe do të nisin dhe nuk mund të ndalin.
“Isha me Andrean gjithë ditën dhe dëgjova thirrjet që ai e mori pa pushim por që nuk i fliste njeri. Më lejo ta shoh numrin, i thashë atij, më lejo ta shoh se kush është ai, ndoshta unë mund të të ndihmoj, kam përjetuar tashmë situata të tilla”.
Këtu Toni u ndal, në mendje i kujtohen histori të vjetra të dhunës që dukeshin të vdekura dhe të varrosura, por fatkeqësisht u kthyen me lajme dramatike të mërkurën në mbrëmje në Sinalunga-n e qetë.
“Gjashtë apo ndoshta shtatë muaj më parë ndodhi diçka, tha Toni, por mendova se ishte tani një histori e mbyllur përgjithmonë. Shiko xhaketën time i thashë Andrea, shiko se si është bërë. Më sulmuan dy veta, ata kishin thika, për fat të mirë unë mbrojta veten me një shkop dhe i detyrova të arratiseshin. Xhaketa ime është shqyer në disa vende. Ia tregova Andreas, nëse ai do më kishte dëgjuar, do ta kisha mbrojtur, ndoshta do t’i largonim dhe tani ai do të ishte ende gjallë”./GazetaShqiptare
