Nga “Lamtumirë komandant” te “Sallaku, ose si qeshnim në diktaturë”, biseda u ndal edhe te vepra tjetër, një ribotim i vëllimit me tregime “Lejlekët nuk vijnë më”.
Eventi “Buzagaz në Shqipërinë e rrethuar me tela” shpalosi përmasat e Kullës edhe përmes humorit dhe mirënjohjes.
“Ju falenderoj të gjithëve ju që kemi jetuar bashkë, kemi vuajtur bashkë, kemi gëzuar bashkë. Mirë është të dëgjosh të flasin mirë për ty. Zakonisht thonë që filmat e njerëzve të vdekur kanë më shumë sukses.
Kjo po më ndjell mua. Në gjithë atë periudhë të titulluar ‘Buzagaz në Shqipërinë e rrethuar me tela’ mund të them se në atë shkretëtirë diktatoriale, kam gjetur oaze, kam gjetur njerëz të cilët më kanë ndihmuar shumë”, tha Kulla.
