Mungesa e sallave teatrale nuk është i vetmi shqetësim për skenën e pavarur të artistëve.
Edhe marrja me qira e tyre është një kosto që rëndon në buxhetet e limituara që nga krijimi deri tek vënia në skenë e shfaqjes për publikun.
Më pak të kripura janë qiratë e sallave teatrale, si ajo e Teatrit Kombëtar, Teatrit Kombëtar Eksperimental, por jo gjithmonë me data të lira.
Opsionet e mbetura janë dy sallat e Akademisë së Arteve, ku kryesoja pas restaurimit, shkon 90 mijë lekë dita.
“Në disa salla kanë ndryshuar çmimet në një mënyrë që deri diku është p[ak e pakuptueshme. Skena e Akademisë ka shkuar në një shifër që është shumë e vështirë për një artist që do të prodhojë një shfaqje teatri”, tha Besmir Bitraku.
“Pati rritje ekonomike të shpenzimeve dhe në këtë drejtim u rritën të gjitha qiratë. Është shumë e vështirë që të shtohet një ë plus me një qira që për ne është le të themi më e lartë se ajo e pranueshmja”, tha Driada Dervishi.
Në rastin më të mirë, nëse shiten të 500 biletat sa kapaciteti i sallës, me çmimin maksimal të biletës prej 1 mijë Lekësh, një shfaqe arkëton deri në 500 mijë Lekë, fitim ky që duhet të mbulojë të gjithë kostot e shfaqjes, që nga teknika, skenografia, kostumografia, dhe aktorët. Ndërsa komuniteti artistik kërkon lehtësira.
“E vetmja zgjidhje kam përshtypjen është shtimi i mbështjetjes së skenës së pavarur, mbështetjes financiare, por edhe në mundësi teknike”, tha Bitraku.
“Kërkon rritje të buxheteve sa i takon skenës së pavarur ose ndërhyrja e institucioneve në garanci për të pasur minimizim të qirave”, tha Dervishi.
Artistët thonë se edhe ato salla alternative më me pak kosto, nuk përmbushin kriteret e një teatri cilësor, çka ndikon në cilësinë e shfaqjeve, ndërsa kërkojnë më shumë bashkëpunim me institucionet qendrore dhe lokale.
