Nga Ilir Demalija
Dje, të gjithë kandidatët për deputetë dhe strukturat e SHQUP-it dolën të ekzaltuar në media dhe televizione, duke deklaruar se plaku Mere, Sali Berisha, tashmë do të hiqet nga lista “non-grata” me ndihmën e një fondacioni që, sipas tyre, zotëron 6 milion dollarë. Por faktet flasin ndryshe:
1. Ky fondacion nuk ekziston dhe nuk është i regjistruar në asnjë institucion ligjor.
2. Nëse Nuredin Seci dhe individë të diasporës kanë marrë përsipër të paguajnë kompaninë Continental Strategy, duhet të bëjnë transparente numrin e llogarisë së fondacionit inekzistent, si dhe donatorët që kanë kontribuar ose do të kontribuojnë me 250 mijë dollarë në muaj për dy vite. Sipas ligjit amerikan, ky është një detyrim ligjor, veçanërisht kur kemi të bëjmë me një fondacion që supozohet të financohet nga një parti politike jashtë SHBA-së, e cila drejtohet nga një individ shpallur “non-grata” nga SHBA për korrupsion të lartë dhe minim të demokracisë.
3. Amerika nuk është një “Banana Republikë” që mund të blihet për 6 milion dollarë, aq më tepër kur këto para vijnë nga familja e Sali Berishës, e shpallur “non-grata” jo vetëm në SHBA, por edhe në Britaninë e Madhe.
4. Gjithë kjo që po ndodh – një fondacion që nuk ekziston dhe një individ që nuk figuron si drejtues i tij – bën edhe më të qartë dhe të besueshme akuzat për korrupsion masiv dhe minim të demokracisë ndaj Berishës.
Ashtu si firma La Civita, që mori dollarët dhe i shpalli Ndoc Rrokun si fitues në emër të Berishës më 11 maj, edhe Carlo Trujillo i Continental Strategy duket se do të marrë 6 milion dollarët nga Berisha dhe Nuredini, duke i premtuar barkën e Noes për të kaluar Atlantikun.
Pyetja që shtrohet është: Çfarë po bën SPAK-u, si organ i ngritur për luftën kundër krimit dhe korrupsionit, për këtë aferë dhe për familjen Berisha?
