• KONTAKT
  • NËSE KENI PËR TË DENONCUAR NJË RAST ABUZIV APO KORRUPSIONI KONTAKTONI ME SMS REDAKSINË NË NUMRIN: (+355) 0682101111
Friday, August 22, 2025
  • Login
Ekskluzive
  • Kreu
  • Aktualitet
    • Kryesore
    • Kronike
    • Sociale
    • Kulture
    • Diaspora
    • Bota
  • Debat
    • Blog
    • Rekomanduar
  • Ekskluzive
  • Dosja X
  • Speciale
  • Telefoni Prishur
  • Histori
  • Nostalgji
  • Metro
  • Lifestyle
  • Kuriozitete
  • Sport
  • Humor
No Result
View All Result
  • Kreu
  • Aktualitet
    • Kryesore
    • Kronike
    • Sociale
    • Kulture
    • Diaspora
    • Bota
  • Debat
    • Blog
    • Rekomanduar
  • Ekskluzive
  • Dosja X
  • Speciale
  • Telefoni Prishur
  • Histori
  • Nostalgji
  • Metro
  • Lifestyle
  • Kuriozitete
  • Sport
  • Humor
No Result
View All Result
Ekskluzive
No Result
View All Result

Vargjet që lindën për liri, varrosën Donikën

August 21, 2025
in Blog

Nga Baton Haxhiu

“Rruga e nderës asht ma e zorshmja, po ma e mira dhe e vetmja rrugë e vërtetë për njeriun. Dhe, kush u mundue për nder, nder ka gjetë!”.

Në gojën e Jusufit, këto janë vargje të shenjta. Ashtu i ka menduar. E ka pas bindje. Në statusin e Donikës, ato kthehen në farsë.

Ta provojme sqarimin e tyre ne kohën dhe lëkurën e Donikës politikane se çfarë domethënje kanë këto vargje.

“Rruga e nderës asht ma e zorshmja…” E sakt, vërtet e zorshme, sepse Donika nuk e zgjodhi kurrë. Ajo zgjodhi rrugën më të lehtë, t’i dorëzojë dosjet e luftëtarëve në Hagë. Ajo nuk e pa nderin si barrë të Jusufit, por si bagazh për ta hedhur në dorë të huaj. Dhe tani e përdor vargun si stoli manipulimi, kur e vërteta është se rrugën e nderit, Donika e shmangu jo gjithë jetën, por për një kohë të gjatë.

Pastaj, vargu i dytë:

“…po ma e mira dhe e vetmja rrugë e vërtetë për njeriun.”,

Për Jusufin, po. Për të bijën, jo. Ajo nuk ka ecur ose më mirë thënë nuk po ecen në këtë rrugë. Për të, e vetmja rrugë e vërtetë ka qenë ajo që e çon në zyrën e radhës të Albin Kurtit. Një rrugë e mbushur jo me sakrificë, por me servilizëm. Dhe kjo është ironia që ther, kur e reciton ajo, fjalia bëhet pasqyrë e boshllëkut.

Pstaj vargu i tretë:

“Dhe, kush u mundue për nder, nder ka gjetë!” .

Jusufi e gjeti nderin në vdekjen e tij, në jetën e flijuar. Donika, nëse e ka kërkuar ndonjëherë, e ka gjetur vetëm turpin duke cituar sinqeritetin e Jusufit në paftyrësinë e vetvetes. Sepse nuk ka heroizëm në dorëzim, nuk ka nder në shndërrimin e një trashëgimie të shenjtë në status politik. Ky varg është si një epitaf që i vishet pa dëshirë, kush u mundua për nder, gjeti nder(Jusufi), Kush u mundua për pushtet, gjeti 57 vota (Donika).

Ky është thelbi i gjykimit moral. Parlamenti foli qartë: vetëm 57 vota për një kandidate që mbështetej tek mbiemri, jo tek vetja. Dhe ky është një varrim i dytë politik, jo i Jusufit, por i Donikës. Sepse vargjet që duhej ta ngrehnin, e zhytën edhe më shumë në poshtërsi.

Kandidatura e saj nuk ishte rastësi. Albin Kurti nuk ka më figura që të shesë si bartës të trashëgimisë patriotike. Atij i duhej një emër, jo një vizion. Dhe mbiemri Gërvalla i dha mundësinë të maskojë boshllëkun. Donika nuk ka peshë, nuk ka kredenciale politike, por ka një mbiemër që tingëllon si hero. Dhe kjo është e mjaftueshme për Kurtin.

Por përse i kthehet ajo vargjeve të babait?

Sepse nuk ka asgjë tjetër. Si ministre e jashtme, ka dështuar sepse ka prishur ura në vend të ndërtimit, ka krijuar armiqësi në vend të miqësive. Nuk ka lënë asnjë arritje që mund të përmendet. Dhe kur nuk ke arritje, e vetmja strehë është hija e të atit. Ky është imoraliteti politik, imoralitet familjar sepse është turp të përdorësh kujtimin e një martiri si mbulesë për boshllëkun personal.

“Rruga e nderës” në rastin e saj nuk është udhë, është pasqyrë. Aty shihet fytyra e një politike që nuk ka lidhje me sakrificën e Jusufit. Sepse ai e jetoi nderin deri në fund, ajo e përdor nderin si status në Facebook pas një humbjeje. Ai u mundua për nder dhe e gjeti te pushka e tij e heshtur në mërgim. Ajo u mundua për pushtet dhe gjeti një votim të turpshëm, 57 vota që e shpallën të tepërt.

Ky është poshtërimi i dyfishtë. Kurti përdor Donikën për pushtet, Donika përdor Jusufin për mbijetesë. Të dy e përdorin të shenjtën për të mbuluar të përditshmen. Por të vdekurit nuk kthehen për të shpëtuar të gjallët në poshtërsinë e tyre. Ata heshtin. Dhe heshtja është gjykim.

Jusuf Gërvalla mbetet figurë e shenjtë, i paprekshëm nga përdorimi banal i politikës. Donika është vetëm hija e tij e deformuar. Midis tyre ka një vijë të prerë, ai vdiq për Kosovën, ajo e përdori Kosovën për të mbijetuar. Ai shkroi vargje që frymëzojnë, ajo i reciton si mbulesë turpi. Ai hesht me dinjitet, ajo flet çdo ditë dhe e varros për së gjalli veten.

Dhe kjo është tragjedia e saj sepse Jusufi mbeti në histori si njeri i nderit, Donika mbetet në politikë si përdorim i turpit. Ai la vargje që u këndojnë brezave, ajo i ktheu në epitaf për veten.

Në gurin e saj politik tashmë është shkruar: “kush u mundue për nder, nder ka gjetë, kush u mundue për pushtet, veç turp ka mbetë”.

Next Post

Fraksionet opozitare të PD, si banda mercenare të klaneve të PS

“Pse nuk flet Jorida, Gazi, Gjekmarkaj, Albana apo Belindi, për Bankersin? Po ti doktor Alimehmeti pse nuk e hap gojën, apo akoma s’ju lë Luli?”

"Doktori" si Allan Pinkertoni

© Copyright 2013 Ekskluzive.al - All Rights Reserved

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In
No Result
View All Result
  • Kreu
  • Aktualitet
    • Kryesore
    • Kronike
    • Sociale
    • Kulture
    • Diaspora
    • Bota
  • Debat
    • Blog
    • Rekomanduar
  • Ekskluzive
  • Dosja X
  • Speciale
  • Histori
  • Nostalgji
  • Metro
  • Lifestyle
  • Kuriozitete
  • Sport
  • Humor

© Copyright 2013 Ekskluzive.al - All Rights Reserved