Nga Robert Tafaj
Shumekush nuk e kishte pritur doreheqjen e Zevendesministrit Ervin Demo, pas akuzave politike lidhur me karrieren e tij akademike, e aq me pak argumentimin qe zyrtari i larte i ben doreheqjes se tij.
Demo mund te kishte bere ate qe zakonisht zgjedhin te bejne njerezit e politikes ne kete vend kur gjenden perballe zjarrit, ta kalonte ne heshtje, ose t’i pergjigjej plumbit me plumb, baltes me balte.
Por perkunder zakoneve te liga te politikes shqiptare, Demo vendosi te lere menjane interesin personal, per nje interes më te madh, integritetin e institucionit te Ministrise se Arsimit.
Nese Demo do t’i pergjigjej kesaj beteje politike nga karrigia e Zevendesministrit, ky do te ishte nje turp, per te dhe qeverine ku ben pjese. Do te ishte si te mbronte interesin e tij personal nga nje pozicion ku duhet te mbroje interesat publike.
E per me teper, cfaredo argumenti te jepte Demo, duke qendruar ne detyre, vetem sa do te perdorej per nje tjeter ping-pong deklaratash, qe vetem sa do ta shtonin mjegullen politike mbi te verteten.
Demo zgjodhi te dale nga kjo kenete e qelbur e politikes, pa u marre me askend, per te treguar qe morali peshon me shume se karrigia.
Ne kete kontekst, doreheqja e Demos nuk duhet lexuar si terheqja e nje fajtori, por si nje veprim kurajoz i nje njeriu qe zgjedh integritetin para karrieres.
