Si shpëtoi nga gremina Ndriçim Xhepa
Të gjithë e kemi parë “Flutura në kabinën time”, pakkush e di se skenari është ngritur nga një motiv marrë nga një tregim i Dritëro Agollit, ku personazhi kryesor femër nuk ishte një mësuese, por një infermiere. Ky film të mbërthen edhe sot para ekranit, nën regjinë e Vladimir Priftit, me skenar edhe të Teodor Laços. Shumëkush e ka të gdhendur në kujtesën emocionale interpretimin e shkëlqyer të Ndriçim Xhepës dhe Luiza Xhuvanit. Aktorë të cilët aso kohe kishin model gjigantët e skenës Tinka Kurti e Reshat Arbana.
Mjafton të ndalemi tek fraza: – Pse ç’më pandehni mua ju zonjëza bukuroshe… korrierin e fshatit?” dhe të vijnë vetiu në mendje batutat e tjera të shkëlqyera të filmit që edhe sot mbeten të paharruara.
“Ngacmimi që pata”, tregon regjisori Prifti, “ishte karakteri Tomës dhe Fluturës. Që të dy janë karaktere që bëjnë masë. Imazhi që më dha figura e Tomës ishte veç nga një makinë e besoni? E cila nuk ishte asgjë më shumë se një rraqe. Aty më lindi ideja e derës dhe më pas u zhvillua karakteri i tij nga presioni xhaxhait që e kish rritur deri tek ai si individ.
Një njeri që nuk e di as ku fle dhe as ku gdhin. Por karakteri filloi te pasurohej çdo ditë e më shumë përgjatë xhirimeve.”
Suksesi i një aktori, kuptohet është i lidhur drejtpërdrejt me konceptin regjisorial. Vladimir Prifti na ka dhënë një shembull të mirë se si këtë personazh e ka kuruar deri në detaje, duke iu referuar të padukshmes dhe diskretes.
” Edhe protestën duhet ta kisha të fshehtë, vijon ai. Të njëjtën predispozitë duhet të kishin dhe personazhet e tjerë”.
“Flutura në kabinën time” është xhiruar në një fshat të Krujës dhe është sakrifikuar jo pak. Aktorët kanë punuar në kushte shumë të vështira. Luzia Xhuvani, pohon se është hedhur realisht nga kamioni.
“Jam hedhur me makinën në lëvizje, shprehet ajo. Bëmë dublën e parë, më pas bëmë një tjetër dhe regjisori pyet Ilia Terpinin, operatorin, se pse s’po funksiononte… “Më zhduket”, thotë Ilia… E kuptoi që unë hidhesha me kokë, si në det, dhe zhdukesha nga objektivi. Me Çimin kemi vënë edhe jetën në rrezik. Kemi shmangur një aksident të tmerrshëm në këtë film.”
Bashkëpunimi me Priftin, aktores së mirënjohur i çeli dyert e kinemasë. Ajo tha se ky fakt e bën t’i jetë gjithmonë mirënjohëse regjisorit.
Filmi fitoi çmimin e dytë në Festivalin e Tetë të Filmit Artistik Shqiptar më 1989-ën. Ndriçim Xhepa dhe Luiza Xhuvani u nderuan me kupën e festivalit të Tetë respektivisht për interpretimin e Tomës dhe mësuese Fluturës. Por le të kthehemi tek disa skena të filmit.
“ Nriçim Xhepa, rrëfen regjisori, nuk dinte t’i jepte makinës. Provat me kamionin ishin shumë të vështira. Ai duhet të mësonte me këto kamiona çek dhe të vetëndjerit e tij. Gjatë gjithë filmit dy shoferët që e mësonin rrinin edhe shtrirë duke e shoqëruar dhe të them të drejtën u përplas me një trung ulliri që i shpëtoi greminës. Por Çimi është aq i guximshëm, sa e bënte kamionin të tij pa ditur t’i japë mirë“.
Nëse e shohim sot, do të kuptojmë se sa bukur është sjellë gjithë ky film duke u mbështetur thjesht në një episod. Tek fluturat pa kokë, këmbë dhe të shkatërruara.
“Në vrazhdësinë e vetë mos edukimi i Tomës është metaforizuar pikërisht me fluturën, thotë Prifti. Është kjo flutur dhe dashuri që vjen proçesi që më pas e bën edhe Tomës të hapet apo reflektojë. Kjo më bëri të mendoj dhe për filmin apo titullin”.
Por këtu, vlen të nënvizojmë se pjesë e këtillë proçesi është gjithnjë e vështirë, pasi nuk bëhet fjalë për teatër a libër. Dhe filmi këtë gjë e pasqyron ndryshe, pasi proçesi tjetërsimit është aq delikat saqë nëse nuk kuptohet bota komplekse ku hyn aktori, çdo gjë keqkuptohet. Andaj dhe Xhepa reflekton çaste psikologjike hakërrimi ndaj vetes duke u shfryrë tek makina dhe përplasur derën apo ngritur zërin.
Mbetet gjithmonë diçka për të thënë rreth një pune të realizuar mirë, aq më tepër kur bëhet fjalë për një flutur…rruga e së cilës është gati e pamundur më shumë se e vështirë për të hyrë në kabinë.”
/Ilnisa Agolli/
