Un’ të thom jam i kuq
Ti më thua jam i bardh’
Un’ me huq e ti me huq
Pra, të zezat radh’-radh’
Nën’ e zez’, motër e zez’
Babë i zi e babëzi
Në çdo hap – një varrez’
ky atdheu yn i zi
Oh ky atdheu yn i zi
na u bë skëterr’ e vrerit
Varen eshtrat e shqiptarit
nëpër sqepe të skifterit
Dhëmb’ për dhëmb e sy për sy,
si ti mua dhe un’ ty
Nëna ime, nëna jote
zën’ e qajnë për të dy
Djali babën – baba djalin
vuan ta zër e ta përzër
Që ta pjek më hell të gjall’
T’ia pres mishin me gëshër’
Botë e çmëndur, djall i çmëndur
Zot’i çmëndur, të gjith çmëndur
Vetëm vdekja bën të sajën
ha e ha e s’ka të dëndur….
Perëndi, o Perënd,
bota thon’ se ti kur dashke
Bën si do e bën si di
Shenjtërin’ e vendit tën
nuk e ka edhe një tjetër
Ësht’ këtu Baba Tomorri,
kryefroni yt i vjetër
Jemi rob, kurban i tij
varfanjak edhe dervisha
Jemi rob, kurban i tij
me xhamia e me kisha
E pra, ti, o Perëndi:
pse na lë në dor’ të djallit!?
Që na shtypi na përtypi
nëpër nofulla t’çakallit.
Edhe rri e bën sehir,
bën sikur asgjë nuk di
Pra dhe ne jemi kondra;
duam një tjetër perëndi.
Duam një Zot që të na kap,
të na kap e të na tundë
Të na tund e të na shkund
Vllavrasjes t’i jap fund
Ohh, më fal o Perëndi
për k’të fjalë që e thashë
i rrëmbyer dhe i trëmbur!
Mirpo gjuha më rreh dhëmbin
atë dhëmb që më ka dhëmbur
Më rrëmben edhe më nxit
kurse shihen ca jezitë
Dikur mburren delenxhit’
Diku tallen me profit
Për të ligun flasin mirë,
për të mirin flasin keq
Gjuh’e tyre gjarpër fshihet
komb’i varfër vuan e heq
S’kemi fjalë për ca kusar’
Vidh e ha, vidh e ha
Me një bark sa dy hambar’
Ata lëri mos i ngà….
Ata kanë një vulë në ball
dhe njëqind e një dhëmballë
Dhe njëqind e një dhëmballë
çdo dhëmballë me shtatë presa
Mirpo kombi ka të tijat
Shtatëmilionë e gjysëm pjesa
Ai lipset që të rrojë
E doemos që do të rrojë
Qoft’ me hir, qoft me pahir
Se aty ku bie zjarri,
shpërthen lulja më e mirë…
