Pinjolli i vetëm i bllokut që akoma dërdëllit nëpër media Andi Kapo Bushati, duke folur për televizionin e familjes Berisha, ashtu si paraardhësit e tij tha se nuk di se cilës Amerikë ti besojë.
‘Nuk i dhimbset Amerikës, nëse nuk na dhimbset ne demokracia jonë. Të themi do na shpëtojë Amerika, se do na bëjë SPAK e do na shpërndajë non grata apo fletë lavdrimi.
Kujt Amerike ti besoj unë? Asaj që vjen ai birbo i Sorrosit këtu dhe thotë, sa të lumtur jeni ju shqiptarët që keni një udhëheqës si Edi Rama.
Një bandit që vjedh Shqipërinë nga mëngjesi në darkë, ma shet njësoj Blinkeni, siç më shiste Dvoranin, më shet dhe Ramën.
Po besova unë këtë përrallë duhet të jem idiot dhe nuk duhet të dal në ekran, që këta pisa po na bëkan ne demokraci në Shqipëri. As nuk e kanë në axhendë fare.
Aq sa e kishin në Afganistan, aq e kanë në axhendë demokracinë në Shqipëri.
Na trajtojnë njësoj si indianët që shfarosën para 3 shekujsh”, tha bastardi i bllokut Andi Bushati, duke menduar se shqiptare u rruhet akoma për këto palaço gjirizesh, që hiqen si demokratë e që në fakt janë veçse klyshë të ndyrë të diktaturës, që çuditërisht gjallojnë e pluskojnë nëpër llume mediatike të ish komunistit Berisha.
Ja çƒarë shkruante në kujtimet e tij kryeroja i Hoxhës për këte “demokotin” e përvëluar në librin e tij: “Se ç’dashuri kishte shoku Enver për të vegjlit e pamë përsëri kur shoku Hysni Kapo u bë gjysh. Andi, nipi shokut Hysni, nisi të hidhte hapat e parë e të lidhte fjalitë e para dhe shoku Enver gjithmonë e merrte pranë, e puthte, luante me të e mbante në krahë, e shëtiste. Si në kohë pushimesh në Vlorë por sidomos në Tiranë, kur dilte shëtitje shoku Enver shumë shpesh afrohej tek dera e oborrit të shokut Hysni dhe trokiste me shkop.
Sapo dilnin e bëheshin gati ta prisnin ai u thoshte: Aa, jo,jo! S’kam ardhur për vizitë. Pa shihni a ka fjetur Andi? Kur ishte zgjuar e merrte me vete dhe kalonte me të voglin një pjesë të mirë të kohës. Dukej sheshit që kjo gjë e gëzonte dhe e bënte të lumtur sa më s’ka e, ajo që ishte më e rëndësishme, e çlodhte dhe e përtërinte. Njëherë pas u nda me Andin e vogël e po e përshëndeste nga larg, i thashë me të qeshur: Kjo rinia jonë u bë goxha….”
Ky është demokrati Andi Bushati!
