Vitaliteti i Tiranës, peizazhet dhe fshatrat me guralecë, hotelet me detin e kristaltë, kanionet dhe liqenet e pastër, një udhëtim në vendin që po rritet falë turizmit, shkruan në një artikull gazetarja Natascia Ronchetti, të botuar në të përditshmen italiane “Il Sole 24 Ore”.
Shqipëria, vendi i shqiponjave, është një vend me kontraste të forta që ofron shumë surpriza.
E vlerësuar sot, pas bumit turistik të viteve të fundit, mbi të gjitha për brigjet e saj që lagen nga dy dete Adriatiku dhe Joni, Shqipëria rezervon një peizazash pothuajse tërësisht malor me bukuri të thyer, mes fshatrave të vegjël dhe xhevahireve arkitekturore si Berati dhe Gjirokastra e mrekullueshme.
Dy qytete ku shkrihen kulturat lindore dhe perëndimore, dëshmitë e perandorisë osmane dhe multikulturalizmi i zonës së Ballkanit, ose Korça e bukur, pothuajse në kufi me Greqinë dhe Maqedoninë e Veriut.
Një tokë që mund të eksplorohet edhe në vjeshtë.
Vendpushimet e njohura bregdetare në bregdetin e Jonit si Saranda dhe Ksamili, të karakterizuara nga ujëra të kristalta, mund të jenë bazë për ekskursionet e turistëve, ku mund të zbuloni, së bashku me bukuritë natyrore të pabesueshme, mes maleve dhe liqeneve, historinë e këtij vendi të vogël me rreth tre milionë banorë.
Nëse nuk ju pëlqen jeta e zhurmshme dhe peizazhet në disa raste, është më mirë të ndaleni në Himarë, një fshat i vogël buzë detit, gjithashtu në bregdetin Jon, në jug të Tiranës.
Tirana është porta e hyrjes për ata që vendosin të mbërrijnë në Shqipëri me avion.
Kryeqyteti do t’ju befasojë me rrokaqiejt e shumtë dhe shtëpitë e tij shumëngjyrëshe, me një jetë nate që mund ta përjetoni në lagjen Blloku, ku dikur banonte diktatori Enver Hoxha (që qëndroi në pushtet deri në vdekjen e tij në 1985), sot një zonë me kafene, restorante, dyqane, hotele.
Mjaftojnë dy ditë për të marrë një informacion mbi qytetin, duke filluar nga sheshi i famshëm Skënderbej, në zemër të qytetit dhe Piramida, një mauzoleum në formë piramide që vajza e Hoxhës donte ta ndërtonte në vitin 1988 për të përkujtuar të atin.
Në këtë pikë këshilla është të marrësh me qira një makinë dhe të nisesh në jug drejt Himarës, ndoshta duke bërë disa devijime gjatë rrugës për të vizituar Vlorën, me një sërë hotelesh të mëdha me pamje nga deti.
Udhëtimi përgjatë rrugës që të çon në Himarë, një fshat bregdetar ofron peizazhin më të mrekullueshëm në rivierën jugore të vendit.
Rrugë që ngjiten në male dhe më pas zbresin, midis kthesave të pjerrëta drejt një vije bregdetare që fsheh gjire dhe limane të mrekullueshme të vendosura mes shkëmbinjve.
Gjithashtu, këtu do të zbuloni plazhe të vogla parajsore si ai i Gjipesë, me rërë dhe ujëra blu.
Por pikërisht nga Himara, rreth 8 mijë banorë, mund të udhëtoni mes kanioneve spektakolare për të njohur paizazhin autentik të Shqipërisë.
Rrugës do të hasni fshatra të vegjël me bujtina për të qëndruar gjatë natës, të zhytura në natyrë. Më pas vizitoni qytetin e Pogradecit, dhe liqenin e bukur dhe të pastër të Ohrit.
Mund të ndaleni në Korçën e bukur, ku prodhohet birra me të njëjtin emër, me një qendër historike të karakterizuar nga çatitë prej rrasa guri, dhe më pas të niseni drejt Gjirokastrës, për të vizituar kështjellën e madhe, rrugët e ngushta me kalldrëm dhe shtëpitë në formën e kullave mesjetare, një qytet i shpallur një sit i trashëgimisë botërore nga UNESCO.
Ndalesa e fundit, Berati, një vendbanim i cili daton në shekullin e IV para Krishtit dhe njihet si qyteti i dritareve të mbivendosura, pasi që nga larg shtëpitë e tij duken se kanë një mijë sy.
Një vizitë në kështjellë është thelbësore, duke i lejuar vetes të përshkoheni nga ndjenja e harmonisë që rrjedh nga bashkëjetesa shekullore midis komuniteteve të ndryshme fetare dhe kulturore. /atsh/
