Rasti i Erion Veliajt është një nga dëmet më të rënda që mund t’i bëhet demokracisë së brishtë të një vendi si yni dhe tregon se sa të rënda mund të jenë shkeljet e tjera të të drejtave të njeriut në këtë vend. Që nga koha e rrëmbimit të dhunshëm të tij nga BKH-ja, me urdhër të një prokurori që nuk ka punuar asnjë ditë si rojtar i ligjit, e deri më sot, janë botuar me dhjetëra e më shumë opinione nga profesionistë të të gjitha kategorive të cilët kanë argumentuar se ajo që po ndodh me Veliajn është vetëm maja e ajsbergut e një sistemi represiv që është instaluar në Shqipëri pas miratimit të Reformës në Drejtësi.
Fataliteti nuk qëndron te ajo që po ndodh, por te mazhoranca e cila, me arsyetime jo bindëse dhe të trishta, përpiqet ta mbrojë reformën me argumentin e foshnjes me pelenat, duke krijuar përshtypjen se ashtu si në socializëm, Kodi Penal dhe sistemi i drejtësisë nuk mund të preken.
Pikërisht atëherë kur të gjithë prisnin që mazhoranca të ndërhynte e të korrigjonte Kodin Penal, në publik u hodh një draft i një kodi tjetër penal i cili, jo vetëm që nuk adresonte asnjë nga shqetësimet që kishte ngritur opinioni në këta vjet sa i takon pushtetit represiv të prokurorëve, por e kishte forcuar atë.
Pastaj me të dy ata që e paraqisnin në opinion u bë edhe qesharak. Shoqëria shqiptare po mbahet në terr informativ dhe askush nuk flet qartë e drejt e të thotë se ne jemi Republikë Parlamentare dhe të gjitha pushtetet e tjera rrjedhin prej këtij Pushteti solemn. Mazhoranca e ka për detyrë që të gjejë mekanizma në mënyrë që në të gjitha institucionet e drejtësisë që ndërtohen nga Parlamenti, të shpallet vullneti i popullit dhe jo ai i një grushti prokurorësh që spekulojnë me drejtësinë.
Në Asamblenë e PS-së, kryeministri Rama, me të drejtë, adresoi edhe aty disa shqetësime që ka sjellë pushteti i pakontrolluar i prokurorëve dhe përmendi me emër edhe rastin Veliaj. Ai tha se GJKKO-ja nuk po del dot nga varësia e SPAK-ut. Ndonëse të drojtura e të përmbajtura, vërejtjet e kryeministrit Rama të krijojnë përshtypjen se nuk do të mbeten vetëm aty, por mund të shtyhen më tej. Të presim. Personalisht nuk dua të bie në konspiracionizëm, por e kam të vështirë ta shpjegoj lëvizjen e fundit të Ramës në lidhje me Veliajn.
Jam i bindur që ai jo vetëm e vlerëson Veliajn, por e ka treguar në shumë raste, madje edhe në mbledhjen e fundit të Asamblesë, më dt. 11 shtator, se Veliaj është marrë peng nga një prokuror që ka konflikt të hapur interesi, intrigant dhe i paaftë, i cili vetë ka shkruar një letër anonime me akuza qesharake. Mirëpo, më duket çudi se si kryeministri pati durimin dhe nuk i dekretoi zgjedhjet për Bashkinë e Himarës derisa Gjykata, në të trija shkallët, u shpreh për fatin e Belerit dhe tani ndërpreu mandatin e Valiajt. Gjithnjë në historinë e re të demokracisë shqiptare ka diçka nga konspiracioni helen. Edhe në rastin e Veliajt, një pistë e besueshme ishte dhe është hakmarrja greke ndaj Ramës.
Mirëpo, gjithnjë brenda konspiracionit, disa të tjerë nxituan të thonë se Veliaj, pas këtij qëndrimi të Ramës, u eleminua nga lidershipi i PS-së dhe dikush tjetër u projektua në vend të tij. Nëse do të analizonim antropologjinë e PS-së, ajo është një forcë politike me organizim vertikal dhe aty fati i liderit të ardhshëm përcaktohet nga vullneti i atij që drejton në atë çast PS-në. Ishte vullneti i Ramiz Alisë për t’ia lënë partinë Nanos dhe vullneti i Nanos për ta dorëzuar partinë. Në atë rast partia ishte në duart e Ruçit dhe ai e mandatoi te Rama. Sot është herët të flitet për pasardhësin e Ramës, por një gjë është e sigurtë. Edi Rama vjen nga shkolla moderne e politikës dhe e di mirë se drejtimi i PS-së nesër duhet të kalojë përmes një lideri me vizion e pasion, gjithashtu. Asnjëherë më parë PS-ja, pas Edi Ramës, nuk ka pasur një lider tjetër më të aftë e më energjik sesa Erion Veliaj.
Sot ai është i mbyllur në mënyrë të dhunshme në qelitë e Durrësit, por ky nuk është fatalitet. Absurdi me drejtësinë shqiptare mund të zgjasë edhe pak, por Erion Veliaj do të kthehet edhe më i fuqishëm pas kësaj që i ndodhi, sepse ky linçim publik e ndihmoi atë që të kuptonin të gjithë se në karrierën e tij politike ai jo vetëm që nuk ka abuzuar, por ka zgjuar zilinë e të gjithë atyre që kanë dashur t’i shkatërrojnë karrierën. Ne nuk kemi drejtësi dhe gjykata të lira e të pavarura. Unë do të doja të besoja se Gjykata e Lartë, së cilës Veliaj i është drejtuar për rekurs, do të gjejë forcën dhe dinjitetin e ligjit që ta ktheje në shtëpi Erion Veliajn sepse tani dosja ka shkuar në Gjykatë dhe ai nuk rrezikon asnjë provë.
Nuk dua të përmend këtu rastin e kryebashkiakut të New Yorkut që pati dyfishin e akuzave të Veliajt dhe vazhdoi i qetë punën derisa gjykata e liroi nga të gjitha akuzat, por dua të mendoj se Veliajt i ra barra të provonte marrëzinë, ligësinë dhe urrejtjen e një prokurori dhe të drejtuesit të tij. Ndoshta këtë llogari ai nuk e kishte bërë kur u përfshi nga Lëvizja « Mjaft » në PS. Veliaj e ka të gjithë fatin me vete. Është i ri, i pafajshëm dhe viktimë e një koalicioni të egër keqdashës. Në anën tjetër, ai shihet nga PS-ja si e vetmja mundësi e trashëgimit të përvojës së Edi Ramës në këtë vend. Gjithë problemi tani është durimi dhe koha.
