Në një debat televiziv në emisionin “Open” te Eni Vasilit në Top Channel, të enjten në mbrëmje, ndodhi një shkëmbim debatesh mes Çlirim Gjatës dhe Carlo Bollino-s. Gjata, nervoz pasi nuk arrinte t’ia dilte me propagandën e tij të përgjithshme dhe kontradiktore mbi argumentet logjike të gazetarit, ju drejtua Bollino-s duke e quajtur “Agush”. Mendoi se kështu do ta ofendonte gazetarin italo-shqiptar, po metafora e zgjedhur qëlloi në shenjë mbi vete Gjatën, duke rezultuar një lapsus. Eh Mato, Mato…. e thërrasin të gjithë.
Agushi është personazh i librit ‘Njeriu me Top’ të Dritero Agollit. Në film i luajtur nga aktori Zef Bushati, Agushi ishte një ushtar italian-rob lufte që ndihmonte në shtëpinë e shqiptarit Mato Gruda gjatë pushtimit gjerman. Filmi e ngre gjithë fabulën e tij mbi një top të artilerisë së lehtë i gjetur pas rënies së Italisë fashiste dhe qëllimi kryesor i përdorimit të tij ishte hakmarrja ndaj shtëpisë “kundërshtare”. Në film Mato Gruda jeton në hasmëri me familjen e plakut Mere Fizi. Mato ka fshehur topin e artilerisë të cilin ëndërron ta përdorë kundër Mere Fizit, madje ka marrë në shtëpi si rob edhe një italian që e thërret Agush, i cili i mëson përdorimin e topit.
Në dëshirën për të ofenduar Carlo Bollino-n, Çlirim Gjata, zgjodhi të interpretonte Mato Grudën. Mato Gruda është njeriu i verbuar nga hasmëria, i pashkolluar e i pakultivuar, i mbërthyer mes ndjenjave të hakmarrjes dhe dëshirës apo presionit për të dalë në krah të partizanëve: Misioni i vetëm që kishte ky personazh grotesk ishte që të hakmerrej ndaj armikut personal duke e vrarë me top, armë të cilën mund ta përdorte për të vrarë gjermanët, pra armiqtë e vërtetë. Por ai, fshatar dhe injorant, nuk dinte as se si përdorej, kështu ishte i detyruar të dëgjonte këshillat e italianit Agush.
Profilin perfekt të Mato Grudës, me të cilin Çlirim Gjata identifikohet kaq mirë, e ka bërë pikërisht i madhi Dritëro Agolli, autori që shpiku personazhin: «Në fillim ai këtë dëshpërim nuk e ndjeu, se qenia e tij ishte ende e mpirë nga narkoza e hakmarrjes. Njeriu, kur është i pirë, është grotesk e bujëmadh, zhurmon dhe u ul udhën shumë pasioneve të shfrenuara. Por, kur i del pija në mëngjes, bie në një dëshpërim të thellë, se kujton natën e kaluar. Jo vetëm kaq. Në mëngjes e ndien veten pa asnjë energji, pa asnjë mendim, pa asnjë pasion. Atë e pushtojnë mërzia dhe indiferentizmi. » (Dritëro Agolli, Njeriu me top, Shtëpia botuese « Naim Frashëri », 1975, fq.131-132)
