“Edhe nëse do të rrija këtu në Shqipëri për njëqind vjet, nuk do t’i kuptoja kurrë politikanët shqiptarë. Por unë mendoj se e kuptoj mirë popullin shqiptar. Ata që duan atë që duan të gjithë, liri, begati, siguri, dhe një jetë më të mirë për fëmijët e tyre”.
Një pjesë e parë fjalie me një konstatimi dëshpërues, sepse “kokat” që kanë pasur ndër vite në dorë “fatin” e shqiptarëve hajnë e përshtyjnë në të njëjtin tas. Servila që kanë bërë syrin “qorr” vetëm për të rrëmbyer dhe grumbulluar në xhepat e tyre pasuritë dhe begatitë e një vendi.
Kjo klasë e korruptuar, që jo vetëm që e ka rrjepur popullin, por po mundohet ta vrasë në mënyra mizore. Popullsia në skamje, ndërsa ata që numërohen me gishta jetë “sheikësh” të shthurrur deri në perversitet.
Megjithatë Lu e bëri të qartë: po afrohet vija e kuqe …Politikanët shqiptarë nuk mund të vijojnë më me axhenda personale, ekonomike dhe epshore…
Shpresa është rinia, populli shqiptar, ku me përkrahjen edhe të shtetit amerikan do të duhet me patjetër përmbysja e kësaj kaste politike, sepse i kanë të humbura dhe ezauruara të gjitha shanset.
Tronditja ka filluar dhe s’ka më kthim…
