Analisti Frrok Çupi nisur nga përplasja që ka nisur dy ditët e fundit mes ish-presidenti bujar Nishani dhe ish-deputetit Romeo Gurrakuqi ka dalë me një reagim të fortë për gjithë ish-presidentët shqiptarë ndër vite.
Komenti i plotë:
PRESIDENCA ËSHTË E NAMUN
Merrni secilin president që ka kaluar këtej nga ky bulevard ngjitur me bllokun, e po nuk iu doli se secili është i mangët … Si i thonë, ky vend i namun’ i ka prish burrat…
Nuk janë më bjeshkët ‘ta namuna’, se kaq vite e shekuj të vetmuara nga njerëzit e kësaj specieje, edhe mallkimi u ka ikur. Por një seli që quhet ‘e presidentit’, tashmë e shëmtuar mes ansamblit të ri në bulevardin e Tiranës, shpallet ‘e namun’. Kush ka kaluar aty e nuk ka dalë ‘çyryk’! I fundit doli Bujar Nishani, të cilin e la mendja bash në prag të një dite të shënuar, Krishtlindje.
Bujarit i shkrep në kokë e sulmon një deputet të PD, Romeo Gurakuqi, një studiues të formatit të kohës, pasardhës të Luigjit (jo 14). Ore, po si nuk la gjë pa e fyer e sharë dje deputetin Gurakuqi në Shkodër: ‘O llaxore korridoresh’, ‘ mos më leh mua si qen’, zvarranik’- si kopje e Gridës; kështu shau presidenti. Fillimisht, me përulësi ndaj shefit të partisë, e lë Gurakuqin jashtë listës për deputet, po pastaj e shan, e fyen, dhe më në fund i sajon edhe një dosje spiunësh brez pas brezi… Tamam si i çmendur.
Po mendoj se nuk është Bujari i ikur sot, ka qenë qëkurse erdhi në atë vend, por vetë vendi- presidenca është një vakëf dhe ua ha gjithë trurin presidentëve tanë. Një kushëri i tij, Nishani, ka qenë president gjithashtu, por i tha Enveri se ‘ke vrarë veten’ dhe ai e pranoi; iku sikur të kishte vrarë veten…
Vetë Bujari ishte shëndosh e mirë kur hyri në atë godinë, por pastaj u godit nga një gjë që thanë se ‘nuk ishte mirë’ . Nishani, pas sëmundjes, do të ishte larguar me vendim Kushtetues… Por sidoqoftë, dje me sjelljen ndaj publikut (jo thjesht Gurakuqit) dëshmoi se ka ikur.
Ta ketë vendi mallkimin? Apo zgjidhen presidentët mes njerëzve që e kanë në zgrip mendjen? Këtë ‘puzzle’ nuk ka bir nëne që e zgjidh!
Se nuk po ndodh veç me këtë. Ilir Meta thonë se erdhi sakllam në atë zyrë. Shikojeni tani, 9 mes 10 shqiptarëve nuk e besojnë se është ‘ mirë nga mendja’. Ça nuk i ka bërë asaj zyre?! E përdori kundër paqes dhe stabilitetit, e përdori kundër Republikës, kundër jetës së njerëzve, pro partisë së tij e gruas, pro pasurisë së vet të marrë nëpër zyra, për shitje pasaportash, për pazare politike…
Një herë e një ditë i erdhi një afsh kamikazi dhe desh të vriste veten, pastaj desh të vriste prapë Avni Rutemin e të vishej me lëkurën e tij… O zot. Më në fund, njerëz të afërt të tij thonë ‘mos ia vini re se ‘në 50 vjeç’ këtyre u shterret truri. Po as kjo nuk mund të jetë fare kështu. Ilir Meta, para 50 vjet, ashtu siç bëri me duar në bulevard, thonë se prej kohësh ka nisur e bërtet dhe shan me duar në oborrin e vilës së vet.
Ikin të gjithë këta që vijnë në ato mure ose murana…
Presidenti Berisha, ditën kur iku nga presidenca, 1997, iku i rrethuar nga plumbat dhe plumbat i mbeten si mjeti okult me të cilët idolatron pa pushim. Kur po ikte, edhe miqtë më të afërt u tmerruan, se e panë që kishte ngarkuar karrigen dhe qilimin e zyrës, njësoj si një spiderman. Oborri dhe gjithë zyrat binin erë ‘ pi-pi’ të qindra ushtarëve vullnetarë që e kishin rrethuar në atë kohë lufte. Sot e kësaj dite i ka mbetur mendja te ‘Lufta, lufta’.
Po ça është kjo punë me këto mure e me këtë copë vend?
Edhe presidenti që doli prej aty e që e quajnë si ‘ më i sakti’, Moisiu, sapo hyri aty e ndjeu se po i iknin mendt. Fillimisht deklaroi se do të vriste veten, edhe ai. Po pastaj u mblodh e tani reflekton më normal se asnjëri. Profesor Meidani, si më i tëholluari, e nisi si profesor por iu mbyll goja, mister. Po si nuk tha më një fjalë për interesat e këtij kombi?! Mbeti nje jete me goje mbyllur.
Këtu, me siguri, një gjë ka ndodhur; më shumë me godinën se sa me njerëzit. Ose njerëz të marrëzisë sjellin në atë godinë të marrë të tjerë. Por që duhet kthyer kjo zyrënë seli të Luciferit (zotit të keq) kjo duhet bërë menjëherë.
