Nëse do vësh në peshore politikën e median se cila prej tyre ka qenë e është dëmsjellësja më e madhe në shoqërinë shqiptare të paskomunizmit, mundet që ajo të anojë te kjo e dyta. Tek e fundit, e para, politika, mund të justifikohet dhe me ligjësinë jetësore të gjithëpranuar se “kush punon edhe gabon”.
Por të dytën çfarë e detyron të jetë kaq mizore? Shiheni këtë titull, sigurisht dhe foton, për të patur të qartë se ç’i ofron media sot në Shqipëri miletit; se si ia mpin trutë me lloj lloj hajvanllëqesh edhe degraduese.
Shihni se ç’tituj përcjellin, jo vetëm me varfëri mendore por dhe si idiotësi kulturore.
Promovohet një askush në shoqëri, me një titull që e vë atë në qendër të jetës shqiptare. Sepse ai….paska plasur bombën! Cilën bombë ka plasur? Duhet të jesh vërtet cipëplasur moral dhe profesional për tituj të tillë, aq më tepër kur “bomba” e tij është një hiç që vjen nga një hiç. Të thuash “Më donte trapi…” dhe kjo të jetë lajm për t’ju servir publikut, duhet të jesh një i falimentuar mendor, etik dhe shpirtëror.
Buron kjo marrëzi nga një prej spektakleve më idioteske në median shqiptare, atë vizive, me personazhe që t’i sjellin zorrët te goja, për të gjitha arsyet pse janë aty dhe ç’thonë, si ky që “ja donte trapi”, një trapllëk i gjallë që duhet të jesh i mbarruar si qenie njerëzore në thelbin e qenies njeri pa ta shohësh. Ptuuu! (Tesheshi)
