Nga Bledi Mane-Public Enemy
1./
Një llambë e lodhur me ndriçim të zbehtë varur në mes të tavanit të qelisë tundej. Hekurat në dritare vallëzonin, suvaja në murre u ça dhe mes honeve të hapura depërtonte zëri im i tromaksur:
-Tërmeeeet, ooooh Zot tërmet. Gardian hape derën se do vdesim këtu brenda!
Jam Shkëlzen Berisha, vrasës serial i Gërdecit.
2./
I dremitur në krevatin e drekës, si fillim ndjeva një tundje. Mendova se gruaja ime u shtri afër meje të më përkëdhelte ndaj i drobitur nga kjo rutinë ditore nuk tentova të hap sytë por ndërkohë mbi fytyrë më goditit një peshë e rëndë si shkëmb i shkëputur prej honit. Kanati i dollapit sipër meje u hap vetëtimthi dhe 1 milionë euro të palosura ngjeshur mu përplasën plot mllef. U përmenda dhe duke ndjerë dridhjet që s’pushonin kuptova:
-Tërmeeeet, ooooh Zot tërmet. Grua dalim jashtë se do vdesim këtu brenda!
Jam Ilir Beqja, ish ministër i shëndetësisë.
3./
Në fillim u drodh zhezlongu, pastaj çadra e plazhit u mbyll si me magji dhe teksa kjo e fundit lëkundej, ra sipër silikonit të gjoksit tim. U dëgjua një çarje si prej tullumbaceje pastaj klithma ime që i drejtohej kollovarit të rradhës:
-Tërmeeeet, ooooh Zot tërmet. Zemër, ikim përsëri në Dubai se këtu në Gjirin e Lalzit do vdesim si pabuksa!
Jam Françeska Jaçe nga Çolja e Vlorës, kam dalë një herë në televizor.
4./
Gruaja më telefonoi me urgjencë. Ishte e shqetësuar dhe më kërkoi të shkoja në shtëpi. I tromaksur shkova shpejt dhe sa hapa derën, kur ç’të shikoj? Në shtëpinë time te Kodra e Diellit kishin ardhur 29 kushurinjtë e mi hasianë që jetojnë në Bathore. Të trembur nga tërmeti ata nuk kishin besim të shtynin natën në kasollet e tyre që kishin zaptuar ilegalisht në periferi të Tiranës.
Unë shtanga ndërsa gruaja ime fierake nuk merrte dot veten. Fshehurazi më tha të gjeja një zgjidhje ngaqë apartamenti ynë po plaste nga mbipopullimi. Nuk përtova dhe nëpërmjet portalit tim shpërndava lajmin se “në orën 11.30 të natës pritej një tërmet i rëndë dhe njerëzia duhej të dilte nga shtëpia”. Lajmi mori dhenë dhe kushurinjtë e mi bathoristë të lebetitur dolën rrugëve të Tiranës.
Jam Qim Peka nga katundet e Hasit të Kukësit dhe kam në pronësi portalin e lajmeve Syri.net
5./
I bërtisja asaj vajze të brishtë. I thosha të qëndronte e fortë dhe të shtynte. Të shtyntë, të gjente forcë në vetvete e ti mposhtte dhimbjet. Po bënte histori personale dhe duhej të sakrifikonte.
Ulërima, kurajo, duar që zgjateshin dhe dalja e një krijese të bukur. Ndërkohë dridhje të forta, klithmat e vajzës heshtin, dritat e sallës lëkunden, murret përkëdhelen, dhe ne bluzëbardhët kuptuam që ishte tërmet.
-Të vrapojmë nga frika?
E qara e një ëngjëlli të sapoardhur në jetë konvertohet në buzëqeshje. Fëmija, tërmetin e kujtoi se ishte përkundje djepi. Ne qëndruam aty bashkë me vogëlushin!
Jam Rubena Moisiu, mjeke gjinekologe në Maternitetin e ri të Tiranës.
