Është padyshim e vështirë të gjesh dikë që nuk ka dëgjuar për personazhet Olio dhe Stelio. Të famshëm për kapelet e tyre humorin fizik dhe duetin komik, ata ishin titanët e ditëve të hershme të Hollivudit. Ata mund të jenë ankuar për disavantazhet që kanë marrë në ekran, por Laurel dhe Hardy ishin miq të vendosur larg dritës. Aq shumë ishin saqë, pasi Oliver Hardy vdiq në vitin 1957, partneri i tij komediani, Stan Laurel thjesht nuk mund të vazhdonte të qeshte më.
Para takimit me ‘vëllain’ e tij, Stan Laurel punoi me një legjendë tjetër në komedi: Charlie Chaplin. Po, në vitin 1910 aktori anglez mori një punë si yll i ‘The Tramp’. Sidoqoftë, të dy nuk qëndruan shumë bashkë.
Megjithatë, ndërsa karriera e filmit Chaplin u ngrit pothuajse menjëherë, rruga e Laurel në karrierë ishte pak më e mundimshme. Dhe kjo nuk ishte derisa ai u bashkua me aktorin amerikan Oliver Hardy në vitin 1927. Në atë moment erdhi fama dhe pasuria.
Partneri i ardhshëm i Laurel, Oliver Hardy, fillimisht ishte një drejtues i kinemasë në Georigë. Falë kornizës së tij të gjerë, aktori fitoi një film të besueshëm ku kishte përsipër një rol negativ. Por, pas bashkimit me Stan Laurel, filmi i tyre u bë hit i kohës.
Me paraqitjet e tyre të kundërta dhe personalitetet, Laurel dhe Hardy ishin një përshtatje e natyrshme. Në vitet e ardhshme, dueti bëri disa nga veprat e tyre më të famshme, duke përfshirë Bijtë e Detit të 1933-ës. Më e rëndësishmja, “The Music Box” i vitit 1932, i cili fitoi një Oskar.
Aktorët ndanin dashuri dhe respekt të sinqertë për tjetrin. Marrëdhënia e tyre ishte aq e fortë, në të vërtetë, se Laurel – i cili i shkroi filmat e tyre – kujdesej vetëm për opinionin profesional të Hardit. Madje Stan Laurel nuk lejonte ndryshime në skenar, përvçse nga dora e mikut të tij.
“Stan ishte shumë xheloz për skenarët e tij dhe nuk do të lejonte asnjë ndryshim përveç atyre të Hardy-t” zbuloi producentja.
Më vonë, pasi fati i tyre në Hollyëood ndryshoi, Laurel dhe Hardy luftuan për të mbajtur gjallë partneritetin e tyre.
Pra, me ndikimin e tyre në Hollivudin që po pakësohej dhe shëndetin e tyre që po përkeqësohej, Laurel dhe Hardy filluan të tërhiqeshin nga kinemaja. Në vitin 1951 ata bënë filmin e tyre final ‘Atoll K’ i cili u prit mirë. Pas kësaj, çifti u shpërngul në Europë ku patën një karrierë të suksesshme të dytë në skenë.
Megjithatë, edhe pse palët u mirëpritën me armë të hapura në Evropë, të dy u bënë gjithnjë e më të paaftë për të përmbushur audiencën e tyre. Në vitin 1954 një turne u hoq pasi Hardy pësoi një atak në zemër. Megjithë fillimin e një regjimi të ri shëndetësor, Hardy pësoi një goditje në vitin 1956 që e la atë të papërshtatshëm për punë. Dhe në vitin 1957, 65 vjeç dhe pas dy goditjeve më shumë ai vdiq.
Natyrisht, humbja e një shoku mund të jetë e vështirë për t’u kapërcyer. Në një letër për mikun e tij Betty Healy, shkruar më pak se një javë pas vdekjes së Hardy-t, aktori pranoi të ndihej “tmerrësisht i mërzitur” nga lajmi. “Më mungon shumë dhe ndihem mjaft i humbur,” zbuloi ai.
Për shkak të shëndetit të tij të dobët, ylli duhej të humbiste funeralin e mikut dhe partnerit të tij më të ngushtë. Në fund, gruaja e tij Eda dhe vajza Lois morën pjesë në vendin e aktorit.
Pas vdekjes së Hardy-t, Laurel tronditi publikun me një njoftim tronditës se nuk do të punojë më.Dhe në vitet pas vdekjes së Hardy, Laurel qëndroi i vendosur me zotimin e tij dhe nuk pranoi oferta të ndryshme të punës.
Përfundimisht, Laurel iu nënshtrua sëmundjeve të tij dhe në vitin 1965, tetë vjet pas kalimit të Hardy vdiq, 74 vjeç, pas një sulmi në zemër. Mbi një gjysmë shekulli nga vdekjet e dy palëve, interesi publikut për to mbetet ende aq i fortë. Në fakt, objekte personale nga yjet vazhdojnë të shiten në ankand.
