Nga Anri Bala
Sa herë që dalin gezet*arë, që flasin për lirinë e fjalës dhe instalimin e “neodiktaturës” Ramiste, sepse më kap një e qeshur me gulçima prej këtyre hallexhinjëve, që do u soset dhe u bllokohet me kapak e me dry gjirizi i kamares së tyre që qelb vendin. Kur i imagjinoj si “plluma të cofun”, pa kostumin e tyre të preferuar… gënjeshtrën, sepse më ngjajnë me korbat që krrakërrijnë në tufë, duke shikuar nga larg foletë e zogjve të tyre zezan, që po i merr skifteri.
Nuk mund ta imagjinosh, se si tufa e korbave të arrijë të ulërasë, të sokëllijë dhe në fund të bëj atë që bënë çdo ditë, të mashtroi e shpifi botërisht, se ligji antishpifje në Shqipëri qenka fundi i botës… së shpifjes. Të gjithë autorët e pro-shpifjes, janë konellapsat që nuk e kanë për turp por për mburrje betejën për të gënjyer, fyer, gjobitur e poshtëruar, pa asnjë provë e fakt, për çdo njeri që ndoshta as nuk i njeh dhe i habitur pyet: Kush janë këto maskarenj që paskan fjetur pas derës së shtëpisë time, duke përgjuar tek vrima e çelësit!
Mllefi apo dëshira për tu shërbyer tutorëve që i paguajnë mirë për zanatin që bëjnë sot, të njëjtët masakarenj që dikur rriheshin e digjeshin, poshtëroheshin e zhvisheshin në mes të rrugës, sepse kishin përmendur padashje naltmadhënin e dytë Sali Rama, në unison me xhelatin e tyre, nuk pushojnë së luftuari për fjalën e dhjerë, të pështirë, të lirisë pa fre… shpifjen!
Nuk kisha parë kurrë kaq gazetarë të bërë bashkë nga frika prej të vërtetës! Askund nuk kam dëgjuar apo lexuar, se nëse ndalohet shpifja ndalohet dhe liria e shprehjes. Madje gjithmonë kam lexuar për të kudërtën, se nëse nuk ndalon shpifjen ke damkosur lirinë e shprehjes, me njollën e zezë të turpit. Nuk besoj se “filozofët” tanë nuk kanë mësuar as gjënë më elementare, se liria e tyre mbaron aty ku fillon liria jonë dhe çdo këmbë e vendosur mbi këtë kufi përbën një dhunim të rëndë për drejtësinë dhe të drejtat e çdo qytetari.
Ndaj, mashtrimi me organizata botërore që sulmojnë qeverinë dhe i kërkojnë të anuloi ligjin, është një lojë që i ka futur edhe të paditurit e grupeve apo organizatave në lojën e shpifjeve të shpifsave shqiptarë. Përderisa denoncimin e bën Organizata gazetareske e Ylli Rakipit, Armand Shkullakut ose e mbulojnë me zjarr Nikoll Lesi, Fatos Lubonja apo Andi Bushati, imagjinoni se për ç’liri të fjalës flitet.
I bindur se duhet medoemos një ligj antishpifje për të gjithë ne, që për t’i dhënë vetes rolin e “mentarit’ çudisim botën me ment e gomarit, kurrë nuk do e lejoja degradimin e profesionit të gazetarit në emër të lirisë së shfrenuar të fjalës së lirë… të ndyrë.
Jam i bindur se edhe ligji ka defektet dhe mangësitë e tij, e ndoshta si në Shqipëri, është përgatitur me pjesëmarrjen e njerëzve mediokër në hartimin e legjislacionit, por nëse vërtetë e duam një media të lirë dhe shpresëdhënëse, duhet të rekomandojmë, këshillojmë dhe kërkojmë një ligj që nuk deformon informimin. Është e lehtë të thuash se po vjen censura, por është e vërtetë, se edhe kjo thirrje është një shpifje. Madje qesharake, sepse askund nuk dëgjojmë apo lexojmë një argument të vetëm, për të faktuar dhe provuar… të vërtetën e kësaj gënjeshtre.
Edhe njëherë dhe gjithmonë jam kundër lehësave, që paturpësisht “gamgamosin” dynjanë për lirinë e tyre, pa fre, pa ligj, sikurse e duan ata, pa kufij… deri në shpifje./Ekskluzive.al
