“Corriere Della Sera” i ka kushtuar një shkrim mjekes shqiptare Ornela Gelaj, e cila është njëra prej 30 anëtarëve të stafit mjekësor që u nisën pak javë më parë nga Tirana drejt Italisë, për të ndihmuar vendin fqinj në luftën kundër COVID-19.
Gelaj nuk hezitoi të dilte vullnetare edhe pse i ati në kohën kur ajo u nis, ishte në karantinë.
Më poshtë gjeni artikullin e publikuar në “Corriere della Sera”:
“Shko, bëj mirë në Itali dhe kthehu mirë”. Kur ajo vendosi të vinte në Itali nga Tirana, i ati ishte në karantinë. Një video-telefonatë vetëm për t’u thënë prindërve se brenda dy ditësh ajo do të nisej në një nga vendet më të prekura në botë nga virusi Covid19.
Ornela Gelaj, 28 vjeç, doktoreshë në spitalin Nënë Tereza në Tiranë, nuk e mendoi dy herë për t’u nisur vullnetare në “vendin mik” midis kolegëve të saj. Më 29 Mars, së bashku me 29 vullnetarët e tjerë midis mjekëve dhe infermierëve, ajo mbërriti në Fiumicino për të sjellë ndihmë në “vendin më të bukur në botë”, siç e quante ajo.
“Miqtë, kolegët dhe prindërit e dinin se ishte zgjedhja e duhur për mua, dashuria ime për Italinë dhe kulturën e saj ka qenë gjithmonë e jashtëzakonshme, të gjithë ne që kemi ardhur këtu kemi një lidhje të veçantë emocionale me këtë tokë. Kush ka të afërm, kush ka studiuar për disa vite në Romë”, tregon Ornela historinë e saj me sy që buzëqeshin në vend të gojës, të fshehur nga maska që ajo ka veshur me ditë të tëra. Ajo është në pushimin pas ndërrimit të turnit në spitalin civil të Brescia, ku numri i infeksioneve ka shpërthyer në tre javët e fundit dhe ka vazhduar të shkaktojë.
“Këtu ka kolegë shumë të mirë dhe me përulësi kemi ardhur për të ofruar mbështetjen profesionale që u nevojitet tani, por jo vetëm. U nisa duke menduar “ju nuk jeni vetëm”, afërsia dhe ngrohtësia e njeriut për momentin janë thelbësore jo vetëm për pacientët, por edhe për të gjithë punonjësit e shëndetit që po i shoh të lodhur këto ditë “, tha ajo.
Ornela është vajza e vetme, babai është një specialist i sëmundjes infektive, nëna e pediatrisë në spitalin e Durrësit: “Unë ua komunikova zgjedhjen time dy ditë para nisjes, nuk duhet të ketë qenë e lehtë, por pastaj u kujtova atyre se kush isha, çfarë misioni jetësor që kisha zgjedhur , sa e dua Italinë dhe ata e kuptuan”, shton ajo.
Që kur ishte në Itali, Ornela thotë se nuk ka pasur kurrë frikë, ndjenja më e fortë që shpesh herë e sulmon është ajo e emocionit. “Kolegët e mi italianë me siguri do të kenë parë shumë më shumë vuajtje se unë javët e fundit, dhe kanë një vullnet të shkëlqyeshëm për ta bërë punën e tyre, pavarësisht gjithçkaje. Momenti më emocionues ndonjëherë është kur një pacient vjen për të nënshkruar daljen nga spitali. ‘Shihemi së shpejti, por largohu nga këtu!’ i themi njeri-tjetrit duke buzeqeshur. Por unë dëshmoj shkatërrim emocional kur një mjek duhet të komunikojë me një djalë, nënë, motër se gjendja shëndetësore e të dashurit të tij nuk po shkon në drejtimin e duhur ose që ai nuk ja doli, është e tmerrshme”, tha ajo.
Një shkatërrim emocional me të cilin sektori i punonjësve shëndetësorë po përballet prej disa javësh, kështu që ndihmat dhe mbështetjet psikologjike fillojnë të bëhen thelbësore.
“Ne e dimë se nuk mund të bëjmë shumë, jemi pak dhe aftësitë e mjekëve italianë janë të jashtëzakonshëm, nuk është qëllimi ynë të paraqesim veten si zgjidhës, por gjithashtu e dimë se edhe dy duar të tjera në një kohë krize si kjo mund të jenë me shumë ngushëllim”.
Ditët e fundit Brescia ka arritur të marrë frymë, pasi numri i rasteve të reja duket i qëndrueshëm. Këtë e pohon edhe doktoreshë Gelaj: “Këtu gjërat duket se do të shkojnë më mirë, por është e rëndësishme të mos e lëshoni mbrojtjen tuaj. Gjëja që na bën të gjithëve të ecim përpara është lidhja e italianëve me jetën. Unë e shoh atë çdo ditë kur flas me ndonjë pacient, ata duan të shërohen shpejt, të shkojnë përsëri për të ngrënë ëmbëlsirën e tyre të preferuar me familjen, për të buzëqeshur si gjithmonë, edhe në momentet më të errëta. Kjo për mua është madhështia e popullit tuaj “, përfundon mjekja shqiptare.
