Nga Elira Luli
Me sa dëgjoj e lexoj sidomos në media, vërej se ka një keqkuptim për mënyrën si shtrohet debati politik mbi “Teatrin” me pasoja gjithmonë publike.
Edhe pse e kuptoj që politika ‘e ka kapur për flokësh këtë vend’, dhe asgjë nuk funksionon pa politikë, sërish mendoj që duhet dalë nga ky ‘batak’ jopolitik.
Tani jemi në një formë qeverisjeje, ku autoritarizmi shtetëror vepron sistematikisht për automatizimin e shoqërisë – dhe në këtë pikë mendoj se është edhe i patoleruëshm diskursi manipulues: “Protestojnë ato që s’ duan zhvillim, protestojne ato që s’duan progres”.
Cili qytetar apo artist nuk e do një teatër ” high tech”, – Mendoj që asnjë….
Cili qytetar është pro pasjes dhe ekzistencës së një teatri që ka ekzistuar ndër vite si një godinë historike? Besoj të gjithë!
Aty me kohën është akumuluar në vetvete një memorje kolektive, si një tempull që ka prodhuar art dhe ka kënaqur sytë, ka pasuruar ndjenjat dhe mendjen e atyre që tashmë i ruajnë si kujtime.
Ishte i shëmtuar, i bukur, i rrënuar, i pasigurtë ç’ rëndësi ka? Ai ishte .pjesë e artit, kulturës, i njerëzve dhe i historise….Duhet të ishte aty i vjetri dhe i riu diku/kudo.
Diskursi ose më saktë rrengu tjetêr që i krijohet shoqërisë është nëpërmjet thirrjes: – Shqiptarë mos u përçani! Duhet të qëndrojmë të bashkuar! Unë përveçse disa individëve që përdoren si marioneta (mjerë për ato), nuk vërej përçarje. Dhe êshtë turp t’ja shesësh imazhin shqiptarëve kaq lirë!
Pjesa që shqetëson publikun, qytetarët është mbi të gjitha proçedura korruptive, mungesa e transparencës, paligjshmëria që kamuflon gjithë këtë dhe mosmarrja parasysh e vullnetit e shoqërisë për vendime të tilla e sidomos për këtë çështje – dhe kjo është dhe piknisja e debatit deri në fund.
Teatri Kombëtar/popullor iku….por nuk duhet të ikë shpresa me një varg ngjarjesh që kanë vulosur antikushtetueshmërinë, përdhosjen e qytetarëve dhe arrogancën, si qëllimin e vetëm politik… dhe si kulturë – që politika funksionon vetëm kështu…
Jo politika nuk funksionon kështu në një sistem demokratik, kurrësesi!
Ndërsa për gjithë shoqërinë e të rinjtë di të them që arratia dhe indiferenca nuk janë zgjidhje, por janë errësirë dhe shtypje.
