“Rusët do të shikojnë rreth botës dhe do të thonë: E gjitha është vetëm një shaka. Gjithçka është e korruptuar, çdokund. Pse nuk preferojmë korrupsionin tonë në vend të korrupsionit të të tjerëve.”
Kur mendojmë për pushtetin, ne shpeshherë mendojmë për atë në terme të treguesve të shekullit të 20’të, si për shembull, produkti bruto nacional ose kapaciteti për inovacione teknologjike. Definitivisht, Rusia nuk është fuqi e madhe me asnjë nga këto matje.
Ajo çfarë rusët po përpiqen të bëjnë është të ndryshojnë temën, të ndryshojnë rregullat e konkurencës ndërkombëtare larg nga gjërat më objektive në gjëra më subjektive si ndjenjat; si frika, makthi. Kur ne largojmë vëmendjen tonë nga bota reale, bota tre-dimensionale dhe i kushtojmë më shumë vëmendje internetit dhe asaj që na bën të ndihemi mirë ose keq, në efekt, ne po e bëjmë jetën më të lehtë për Rusinë.
Ajo çfarë ata mund të mobilizojnë në mënyrë shumë efikase, shumë ekonomike, në të vërtetë, janë burimet psikologjike mbi kibernetikën. Ata e bëjnë këtë sepse është më lehtë për ta.
Mënyra për ta kuptuar Rusinë është në terma të relativizmit strategjik. Ata kanë një plan për botën. Kanë një plan për Euopën. Kanë një plan për ne. Por, nuk ka të bëjë me imponimin e ndonjë vizioni pozitiv. Ka të bëjë me kthimin tonë aty ku ata janë. Ajo çfarë predienti Putin bën është se zëvendëson politikën e brendshme, e ai s’mund të ketë politikë të brendshme, me politikë të jashtme. Ai nuk mund të ketë politikë të brendshme sepse është një oligark, në krye të një klani oligarkik, dhe ai udhëheq me një vend që nuk mund të ketë sundim të ligjit. Për këtë arsye, Rusia është e mbyllur në vend për të ardhmen aty ku është tani, përcjell gazetametro.net
Por, nëse ai mund të bindë europianët dhe amerikanët se oligarkia është normale, se sundimi i ligjit është një shaka, se demokracia është gënjeshtër, e kështu me radhë, ai mund të na sjell ne aty ku Rusia gjendet tani. Dhe nëse ai mund ta bëjë këtë, atëherë rusët do të shkikojnë rreth botës dhe thonë, “E gjitha është një shaka. Cdogjë është e korruptuar, çdokund. Atëherë, pse thjesht nuk preferojmë korrupsionin tonë në vend të korrupsionit të popujve të tjerë?” Pra, kjo është një strategji. Dhe, është në proces; është diçka me të cilën po përballemi, tani.
Ka një dallim të rëndësishëm, mendoj, në mes të nacionalizmit i cili gjithmonë të kthen kundër vetes, dhe një patriotizmi, i cili thotë, “ Dua ta mbaj vendin tim mbi disa standarde të caktuara.” Përgjithësisht nacionalizmi do të thotë, “ Ne gjithmonë kemi qenë të pafajshëm. Ne gjithmonë jemi viktimat e pafajshme.” Kështu, për shembull, nëse je Rusia dhe je vendi më i madh në botë, megjithatë, ti disi gjithmonë ke qenë në defansivë. Nëse ti sulmon Ukrainën, megjithatë, kjo është disi një vetëmbrojtje e jo një operacion ofansiv. Nacionalizmi thotë që është gjithmonë faji i dikujt tjetër. Mënyra se si funksionon politikisht është se bën gjëra si këto. Ti sulmon Ukrainën. Mbështet ekstremin e djathtë në Evropë. Mbështet një kandidat për president në SHBA. Eventualisht, do të ketë ndonjë reagim. Reagimi vjen. Pastaj, ti i thua popullit tënd, “ Epo po, shiko, kjo vetëm dëshmon se ne jemi viktima. Ne gjithmonë kemi qenë viktima.
