Nga Anri Bala
Petriti, zogu me emër të nderuar mes shpendëve, do ngordhte në vend, po ta shikonte dhe ta kuptonte, se kush e mban emrin e tij. Do ta kuptonte menjëherë, se ai flet në emër të tij, duke abuzuar me emrin e gabuar, por nëse do t’i afrohej, do bindej se përpara ka bufin, shpendin më të trashë mes shpendëve.
Në të vërtet, vasal Petriti, nuk ka qënë qorr kur ishte puna për të grabitur e gjuajtur para dhe pushtet, e pse jo edhe ndonjë zoçkë… por u bë, kur i ra cifla e pushtet-humbjes, që ka qorruar shumë miq e mikesha të tij. Natyrisht, varet se ku u ka rënë! Atyre që u ka rënë në kokë, ulërasin, bërtasin, qajnë, qeshin e vajtojnë, pa e ditur për cilin: për të vdekurit apo për të gjallët, për të rrëzuarit apo për të ngriturit?!
Por pak rëndësi ka, askush nuk ua qan hallin nga ato që u gjuajtën, sepse e dinë që kanë rrëshkitur poshtë dhe ka kosto t’i ngjisë lartë, sepse do u vijnë mend, e ato mend që kanë… ato nuk i hanë as qentë.
Atyre që u ka rënë “cifla në bythë”, u ha ajo e shkretë çdo ditë, sepse ishin mësuar me karrigen që i zbukuronte dhe i relaksonte, minutë pas minute, orë pas ore, u jepte edhe ndonjë dashnore… kurse tani, janë në majë të shkopit, ndaj i marrin shkopinjtë me vete, për tu ngulur në to, vend e pavend!
Atyre që i ka qorruar cifla e pushtet-humbjes, për fatin e keq të tyre, nuk kanë asnjë mundësi tu kthehet shikimi, sepse syri i verbuar, nuk ka shërim… veçse “shkopin në dorë”, për tu orientuar në errësirë dhe në dritë!
Duke mos pasur nocionin e kohës, edhe Vasali i qorruar flet natë e ditë, për gjithë ato që ëndërron ai dhe miqtë, e që nuk do i shikoi kurrë. Sot, kishte parë ëndërr, sikur vendi kishte nevoj për drejtim! Bile, drejtim si ai i tij, kur ishte vasal dhe ministër, e i puthte këmbë e duar “kryeministrit të paaftë, që i ka vdekur qeverisja”.
Vasali i qorruar, që ëndrron sikur të ndodh dhe me qorrllikun e tij shikon një vend pa drejtim, vetëm sepse iku ai nga karrigia dhe gjithë palaçot e tipit L(lek) -$(Dollarë) -I(nteres). Ndërsa, llogaridhënie nga drejtorët nuk ka, sepse qorrogluja nuk i shikon dhe ishte mësuar ta shikonte llogaridhënien me fëshfërima dollarësh, eurosh dhe tringëllima florinjsh.
Ndaj, qorri vasal, e dëgjon si hall të madh, atë që nuk shikon, sepse është halli i tij i dikurshëm… fëshfëritja e parasë. Vendi në hall pa qeverisje, thotë i gjori dhe ka të drejtë, sepse qeverisjen e koncepton ashtu siç e ka bërë, me tepsi, kusi, tenxhere, lodër, currle, dasëm e… hajni.
Sikur t’i vinin sytë të shkretit, do kishte bërë pak pushim, kur të shikonte, se shumica e shqiptarëve kanë një hall të vetëm: Vendi të rri në shekuj pa qeverisje, vetëm qeveri qorrash, horrash, kopilash dhe vasal Vasilash… mos të na drejtojnë!
Endërro vasali Petrit, sikur të kanë ardhur sytë, se ke kohë boll… sepse ëndrrat dhe pëllitjet e gomarit janë falas, por pak më shpesh, se do të na humbësh duke cërcëritur “melodinë e eunukut”, e nuk të gjejmë dot, sepse na duhesh. Për dreq, është mbyllur edhe emisioni “Kafshë të humbura”!
