Aktivistja Brizida Gjikondi ishte sot e ftuar në Shqip nga Rudina Xhunga në Dritare TV. Gjikondi komentoi vendimin e DASH-it për të shpallur non-grata në SHBA ish-kryeministrin Sali Berisha.
Gjikondi tha se vetëm një goditje nga Amerika mund t’ia reduktonte pushtetin dhe poshtëronte dinjitetin politik Sali Berishës.
Sipas saj, kjo është një fitore morale për të gjithë njerëzit që mendojnë se Berisha është autori i shtrembërimit të demokracisë në këto 30 vjet. Po ashtu aktivistja tha se dënimi më i madh për Berishën, Ilir Metën dhe të tjerë politikanë e gjyqtarë të korruptuar do të ishte konfiskimi i pasurive, jo burgu.
Brizida Gjikondi: Ndihej në ajër që do të tronditej politika shqiptare. Është për të ardhur mirë në një anë, por edhe për të të ardhur keq, që gjithmonë është faktori ndërkombëtar që na ndihmon ne shqiptarëve. Nuk kemi ne aq vetëreagim, jemi shumë të kapur me fije me njëri-tjetrin për të arritur dhe për të bërë këtë gjë që bëri Amerika. Unë mendoj që vetëm një goditje nga Amerika mund t’ia reduktonte dhe poshtëronte dinjitetin politik Berishës.
Për mua kjo është fitore morale e të gjithë njerëzve që mendojnë që Berisha është autori i shtrembërimit të demokracisë 30-vjeçare shqiptare dhe ky është një ndëshkim mëse i merituar, i vonuar për ne që kemi kaluar 30 vjet të jetës sonë në këtë lloj deformimi dhe në këtë lloj klime vëllavrasëse. Më në fund shkoi haku tek i zoti ose te parimet universale, te parimet e Perëndisë, të moralit që mori atë që meritonte dhe kështu duhet të funksionojë historia e njerëzimit dhe ajo e Shqipërisë që s’duhet të jetë ndryshe nga historia e njerëzimit.
Rudina Xhunga: Po për presidentin Meta?
Brizida Gjikondi: Ilir Meta e ka shkruar vetë historinë e tij. Vendimin për veten, gjithçka çfarë po i ndodh i ka shkruar vetë në kompjuter. Por ndryshe nga shumë shqiptarë unë nuk pretendoj t’i shikoj Metën dhe Berishën pas hekurave, aq sa pretendoj të shikoj të konfiskuara pasuritë gjigante të Ilir Metës, që i ka brenda dhe jashtë Shqipërisë dhe të Sali Berishës e familjes së tij dhe të politikanëve, gjyqtarëve, prokurorëve që tani shijnë të lirë, pasi gjoja disa kanë dhënë dorëheqje.
Për mua dënimi më i madh do të ishte t’i shihja te kazanët e plehrave, aty ku kanë ndenjur shqiptarët, intelektualët shqiptarë, shqiptarët e ndershëm, ata të fshatrave e qyteteve, ata që kanë punuar ndershëm, të përfundojnë aty ku çuan Shqipërinë në këto 30 vjet.
Të përfundojnë te koshat e plehrave, ku të kërkojnë bukën. T’u merret gjithçka që i kanë marrë Shqipërisë dhe shqiptarëve. Për mua ky është ndëshkimi më i madh, nuk është burgu. T’u konfiskohet çdo lekë që kanë, në Londër, në Amerikë, në Shqipëri, kudo, sepse dihen, nuk është fare e vështirë të zbulohen ku janë pasuritë e klasës politike shqiptare, të klasës së gjyqësorit, prokurorëve, të mjekëve etj.
Ka një kriminalizim të shoqërisë dhe dua që ky të jetë vetëm fillimi, dhe ndëshkimi i tyre të mos jetë burgu, por konfiskimi i pasurive që i kanë marrë Shqipërisë, duke i dhënë një shembull moral shqiptarëve, që ka shpresë.
Jo t’i poshtërosh për së gjalli dhe t’i fusësh në burg, por t’u konfiskosh atë që ata kanë më të shtrenjtë. Ata janë qenie materiale, jo shpirtërore. Ajo i vret më shumë se çdo gjë tjetër. Ai e pranon dhe burgun, vetëm pronat mos t’ia marrin. Unë dua që malli t’u hajë kokën këtyre. Kjo do të ishte për mua çuarja në vend e moralit tonë kombëtar dhe e ndëshkimit të tyre. Konfiskimi i pasurive të tyre.
