Nga Ylli Pata
Ishte viti 2001, kur një grup gazetarësh nga Tirana shkuan në Kosovë për të punuar. E nisën kolegët e agjencive të huaja, e më pas të tjerët. Mjaft djem e vajza nga Tirana u rekrutuan në Bondsteel, bazën amerikane të KFOR-it, por edhe tek trupat e tjera të NATO-s që u instaluan në Kosovë.
Ndërkaq në zyrat që shtetet e mëdha perëndimore hapën në Prishtinë gëlonin të punësuarit nga Shqipëria si asistentë, përkthyes zyrtarë etj.
UNMIK-u u mbush gjithashtu me të diplomuar nga Shqipëria, një pjesë e të cilëve u bënë VIP-a të politikës si Lulzim Basha, Argita Berisha, Edit Harxhi, kurse Florion Mima ishte për një kohë goxha të gjatë “Ministri i Financave i Kosovës”, i emëruar nga administrata e OKB-së.
Po ashtu shumë brokera të agjencive të sigurimit të mëdha të Shqipërisë, nisën punën në Kosovë, e cila u mbush me njerëz nga Shqipëria, që realisht nuk ishin aq shumë krahasuar me numrin e madh të ndërkombëtarëve që ishin të punësuar, apo nënkontraktorë të administratës së madhe ndërkombëtare.
Ndërkaq, në mediat e Kosovës, nisën të punësohen reporterë nga Tirana e qytetet e tjera. Duke nisur nga televizioni publik i Kosovës dhe mediat e tjera të vendit. Ishin të zhumtë gazetarët që gjetën punë, madje edhe themeluan edhe media që sapo u hapën.
U duk një periudhë e artë e njohjes së terrenit dhe pjesës se kombit që kishte qenë e ndarë. Duke prekur vetë lajmin e Kosovës, gazetarët edhe mundeshin ta njihnin sa më afër situatën, por edhe fenomenet.
Gjatë punës, pati një ngjizje perfekte me kolegët e Kosovës dhe nje terren fertil për të bashkëpunuar e njohur njëri-tjetrin më mirë.
U krijuan kështu shoqëri, lidhje sentimentale e u krijuan familje të reja.
Por disa media të Kosovës, nisën që ta cilësonin këtë “dyndje të shqiptarëve” si të rrezikshme.
Gazeta “Bota Sot”, që ishte nga më të shiturat atëherë e botohej në Zvicër, publikonte mjaft artikuj për klanet “vllaho-labo-ortodokse” të Shqipërisë që donin ta bashkonin vendin me Greqinë e Serbinë.
Ylli i këtyre shkrimeve ishte natyrisht Kastriot Myftaraj, që në Shqipëri merret me teori konspirative.
Por “Koha Ditore”, gazeta me serioze në vend,hapi gazetën me një kryeartikull që s’ishte lajm.
“Gazetarët nga Shqipëria”, duan të kthejnë Kosovën si Shqipëria e vitit 1997. Asnjë lajm, asnjë fakt, asnjë logjikë.
Autorin që kishte firmosur shkrimin e kishim koleg që ndiqnin aktivitetet e përditshme, e takuam e na tha se vinte urdhëri nga lart.
Botuesi i kësaj gazete kishte politike që nuk punësonte gazetarë nga Shqipëria në Desk(redaksinë qendrore).
Me ikjen e ndërkombëtarëve e fondeve, natyrisht ra edhe fluksi i shqiptarëve të Prishinës që u kthyen me shumicë, po një pjesë e mirë qëndroi.
Alma Lama, një gazetare e vjetër në Tiranë në disa media qëndrore këtu ishte martuar me një djalë nga Prishtina, e pas lufte vendosën të jetojnë në Kosovë.
Alma nisi si korespontente e Top Channel në Prishtinë, ku arriti për pak kohë të kthehej në një prej reportereve më të njohura në vend.
E ky reputacion i saj, u vu re nga partia e Albin Kurtit, e cila ishte në “gjueti” të figurave të njohura.
Fabula e Alma Lamës ishte perfekte për atë që kërkonte Kurti; një gazetare të Shqipërisë që jeton në Kosovë, dhe e vendosi menjëherë kandidate për deputete. Alma fitoi, duke marrë mjaft vota preferenciale.
Por nuk kaloi shumë kohë, dhe fabula e Almës nuk ishte më “trendy” për Vetëvendosjen, që kërkonte gjithnjë e më shumë njerëz nga “barku konservator e ai i ekstremistëve muslimanë”.
Nisën sulmin ndaj Alma Lamës, duke dirigjuar një fushatë të ndyrë, edhe qarqe mediatike që nxiteshin nga njerëzit pranë kreut të Vetëvendosjes.
Pasi u gjend e denigruar nga partia që e i besoj aq shumë, Alma Lama u bashkua me Lidhjen Demokratike të Kosovës, një forcë që ishte realisht mjaft afër konceptit dhe ideve tradiacionale të saj që edhe në Shqipëri ishte pranë së djathtës, pra PD-së, dhe familja e të shoqit që kishte qenë përkrahëse e LDK-së.
Por sulmet ndaj saj vetëm u rritën, madje edhe kërcënime fizike nga “paramilitarët” agresivë e ekstremistë fetarë të Albin Kurtit, që nuk ndalen asnjë ditë.
E Alma Lamen nuk e mbrojti asnjë ditë, as Hashim Thaçi, as Albin Kurti, e as Isa Mustafa, përkundrazi e lanë vetëm në yryshin e turpshëm të koreve që patën zëra edhe në median e Kosovës, që kishin gati shprehjen “të Shqipërisë nuk e njohin Kosovën”.
E pra Alma Lama ishte më popullorja ndaj të gjithë kolëgët e saj edhe si reportere, edhe si politikane, thjesht e larguan provincialët kosovocentristë.
Njëjtë vepruan edhe me kreun aktual të Vetvendosjes në Tiranë, Bojken Abazin dhe Arbër Zaimin, të cilët me një veprim skandaloz dhe të paprecedentë, qeveria e Kosovës e drejtuar nga Isa Mustafa i DEPËRTOI.
Një vendim që asnjë qeveri e Shqipërisë nuk e ka bërë për qytetarët nga Kosova. Një precedent skandaloz që gjithashtu helmon marrëdhënien tonë.
E ky shtrat helmi vetëm çon drejt ndarjes, kur “bota serbe” në Serbi, Bosnjë, Mal të ZI, e kudo kanë media të përbashkët, shtrat kulturor të përbashkët e natyrisht treg të përbashkët.
E njëjta gjë është për “botën kroate”, madje edhe boshnjakët janë më të integruar me trevat që kanë në Sanxhak e Mal të Zi, të cilët në shumicë janë shqiptarë të bosnjakizuar.
Por njeriu që urrehet më shumë nga kjo pjesë e kosovocentrizmit është natyrisht Rexhep Qosja, njeriu që e ka sulmuar me vepra këtë ide që në vitet ‘50, kur sulmoi tentativat për një “gjuhë kosovare”, që duket se është rikthyer edhe sot nga dashnorët e kësaj mënyrë, që ata i thonë “dialekt gegë”.
Mendo si do të ndjehej Mjeda apo Migjeni që shkruanin në gegnisht, kur lexojnë gjuhën e e ububushme të Berat Buzhalës….
