Nuk më pëlqejnë disfatistët, aq më pak dezertorët. Megjithatë, për fat të keq, nuk mund të heshtim për faktin se pas një krenarie, Evropa është kthyer në atë që është, pra një grup heterogjen interesash kombëtare, shpesh në kundërshtim me njëra-tjetrën.
Le t’i vëmë në linjë ngjarjet e djeshme: Gjermania ka njoftuar se pezullimi i blerjes së gazit rus, e vetmja gjë që do të dëmtonte vërtet Putinin, nuk përmendet dhe për këtë arsye ne do të vazhdojmë të financojmë Ushtrinë e Kuqe dhe mizoritë e saj;
Presidenti amerikan Joe Biden ka thirrur një samit që përjashton si kryetaren e qeverisë evropiane Ursula Von der Leyen, ashtu edhe kryeministrin italian Mario Draghi; për çështje delikate dhe vendimtare ai flet drejtpërdrejt dhe vetëm me Gjermaninë, Francën dhe Anglinë;
Me pak fjalë, për fat të keq, ne jemi të zakonshmit e serialit të gjithë llafazanë dhe të veçantë, por ende pak substancë. Kështu u vendosëm në normalitet, e lëre më sot përballë një lufte të vërtetë, e cila sipas definicionit i imponon një çmim lirisë.
Dhe jo nga sot.
Luftën e Dytë Botërore, Evropa e ndërtoi nga përtacia në tryezë, duke i hapur dyert Hitlerit dhe, nëse do të kishte qenë për të, ne të gjithë do të ishim ende nën Rajhun e Tretë.
U desh sakrifica e amerikanëve tashmë të urryer (130,000 djem të vdekur) dhe britanikëve sot Brexit (330,000 viktima me uniformë dhe 60,000 civilë) për të zhdukur kancerin nazist dhe për të rregulluar gjërat.
Kanë kaluar tetëdhjetë vjet dhe ne ende nuk flasim të njëjtën gjuhë, në çdo kuptim. Na bënë uniformë për gjatësinë e bananeve, Pastaj një mëngjes u zgjuam me tanke armike në kufi, pa gaz e naftë dhe padyshim që nuk dimë çfarë të bëjmë veçse të financojmë Putinin.
Ju dëshironi të shihni se edhe një herë Amerika do të duhet të mendojë për të na nxjerrë nga telashet dhe ne do të jemi padyshim aty për të thënë: “Por sa arrogantë dhe imperialistë janë këta amerikanë”.
liberoquotidiano.it/
