Nga Alba Malltezi
E gjitha ndodh pse Shtetet e Bashkuara të Amerikës, përmes ambasadores Yuri Kim “guxuan” të njollosnin Liderin e tyre Suprem. E keni vënë re? Edhe një grimcë e vogël, e papërfillshme lavdërimi të vijë nga SHBA-të në lëvdim të Liderit të tyre Suprem, ata e marrin e zmadhojnë, e vënë në titujt kryesorë, në postimet kryesore, e përtypin dhe e ripërtypin, e shesin dhe e rishesin si lajmin më të bukur të jetës së tyre të mjerë.
Edhe sikur “e anatemuara” ambasadorja Yuri Kim në ndonjë fjali, në ndonjë lëvizje, në ndonjë hapje dere makine, apo në një teshtimë të papritur, të duket se lavdëron Liderin e tyre Suprem, papritur ata e shohin me sytë që Romeo pa në përjetësi Xhuljetën.
Atyre iu duhet vetëm një lavdërim, një lavdërim sado i vogël për Liderin Suprem, si një dritëz e vogël shprese se një ditë ai, si edhe pas 1997, do të vijë në pushtet për t’i ftuar në banketet më të pasura të vendit më të varfër të Ballkanit. Këto ditë kanë filluar të shajnë shqiptarët që nuk protestojnë, që nuk i kuptojnë, që nuk djegin institucionet, që nuk zëmerohen ashtu siç janë zëmëruar këta, adhuruesit e Liderit Suprem.
U panë si u sollën pasi fituan vetëm Shkodrën me 6 mars: shkuan në delir. I dëgjuat të bërtisnin për vjedhje votash, për akuza të ndyra e për protesta për grabitje të së drejtës së qytetarëve për t’u shprehur të lirë në kuti votimi? Asgjë fjalë! Asgjë! Shijuan në pafundësi atë rreze të ngrohtë që ju tregonte se të gjithë bashkë: ish-doganierë, ish-ojf-istë, ish-gazetarë e ish-analistë, janë afër, fare afër ardhjes në pushtet të Liderit të tyre Suprem. Ai që për ta e shtrydhi, e shtrydh e do ta shtrydhë deri në palcë Shqipërinë. Ai që ministrat e tij më të korruptuar i bën miq për kokë, gazetarët më të nënshtruar i bën pishtarë të lirisë, gjyqtarët e prokurorët më të shitur i cilëson si garantues të demokracisë. Këdo që bëhet tapet për të, ai e miklon në pafundësi, siç di vetëm ai.
Në gjithë këto vite të ngjitjes së pakufizuar në shkallët e pushtetit dhe të pasurimit të Liderit Suprem, familjes dhe besnikëve të tij, disa shqiptarë iu janë bërë ferrë nëpër këmbë. Dihet kush janë, njihen nga të gjithë. Por pa SHBA-të dhe BE-në në krah, këta shqiptarë të padorëzuar përballë më të madhit përbaltosës e kërcënues që kanë parë ndonjëherë këto anë të Ballkanit Perëndimor, do të ishin si një shqiponjë pa krahë.
Kujtojnë dhe shiten se janë “revolucionarë”, shpëtues të Shqipërisë nga korrupsioni që e ka pllakosur dhe nuk kanë mëshirë, nuk duan t’ja dinë, të ofrojnë një gjakatar, dy gjakatarë dhe grupin e grabitësve më të mëdhenj të Shqipërisë në historinë e saj të pasdiktaturës. Dhe me çfarë mjetesh e bëjnë? Njësoj si të bësuarit e Enver Hoxhës bënin me kundërshtarët e tyre: I shpallnin para Liderit Suprem “spiunë” të Amerikës. Duken të njëjtët njerëz të katapultuar në kohë.
Dhe pas kësaj që sapo shkruajta, mobilizohuni siç e keni zakon të gjithë anonimë apo jo, të shani e të mallkoni se vazhdoj të “lëndoj” figurën e madhërishme të Liderit tuaj Suprem.
