Nga Amarildo Pregapuca
Gjate luftes se dyte boterore, ne njerin krah ishin njerez qe urrenin rraca dhe mendonin se ishin superiore dhe kete e kishin disi te faktuar, pasi sistemet e pjellura nga vinin, kishin cuar popullin e tyre (dhe jo vetem) ne rrenoje, krize ekonomike dhe sociale..mbare boterore dhe keta e ndjenin se kishin nje ideal dhe ishin te perzgjedhurit per te ndryshuar rrjedhen e botes.
Ne krahun tjeter, ishin njerez qe nuk urrenin rraca, por urrenin sisteme qe pillinin kriza dhe si rrjedhoje pillnin njerez qe urrenin rraca.Pra kishin nje ideal.
Ndaj lufta ishte deri ne piken e fundit te gjakut.
Po shikoja ushtaret Ukrainas ne zonen e Luhanskit , tek vraponin te largoheshin nga aty dhe ndoshta pak perpara po mendonin..
“Nese ne do te fitojme luften dhe do ta zhdukim Rusine ?!
-Ambasadori (ja) Amerikan dhe ai i BE-se, do na dilnin rregullisht te na tregonin se duhet te luftojme korrupsionin, ndersa pasurite tona do jene ne duart e tyre apo te njerzve te mbrojtur nga ata.
-Do kemi parada shumengjyreshe.
-Do kemi protesta, sa here ti duhet dikujt ne Amerike apo BE…drejte perdrejte apo e kamufluar.
-Do kemi ikje masive te trurit , krahut te punes..do udhehiqemi nga hipokrite dhe te paafte por qe e njohin gjuhen e hipokrizise dhe genjeshtres.
-Do jemi gjithmone ata te “pagdhendurit* , qe do na jap mesim ritual cdo damlla qe vjen nga Amerika apo BE-ja.
-Do presim pafundesisht te futemi ne BE dhe do perfundojme te futemi ne Mesdhe apo Ligen Arabe..a diku keshtu.”
Ndaj vrapo bythe se te kapi vrapi.
