Nga Mitro Çela
Shkrimtari gjerman Oliver Shmid ka botuar një roman.
Romani ka si personazh kryebanditin e Ballkanit, Filip Çakulin.
-Një ditë, -tregon Filipi,- u ulëm për kafe me Koçon dhe Agron Llakaj. Më tha Koçoja:
-I kemi një borxh gjermanit Shmid. Na ftoi në Hamburg. Hëngrëm dhe pimë. Na bëri dhuratë me vlerë shumë: Tullë nga muri i Berlinit.
-Është në nderin tënd, nëse ke nder, ta ftojmë gjermanin në Tiranë.
Po më tej? U bë ftesa nga revista “Hosteni”. Dhe Shmidi arriti në Tiranë.
Nata e parë.
Darkë tek “Guva e Qetë”. Një guvë në miniaturë. Burra dhe çupa rreth tavolinave. Mish. Pula. Qofte. Domate. Pras Raki. Verë.
Balerina që kërcejnë. Këngë. Më tej disa djem e çupa pinë ashash.
-Kam qënë në shumë qytete të Evropës. Nuk kam parë një të tillë. Kush është pronari?
-Filipi-tha Koço.
Dita e dytë.
Duke pirë kafe, gjermani tha:
-Filip! Dua të shoh shtëpinë ku ke lerë…
-Ku i bëjnë nderë…në Dermisht të Sarandës- dhtoi Koçoja.
U nisën për Sarandë dhe mbritën në Dermisht.
Ishte mbledhur i gjithë fshati. Një tufë me lule.
Një çupë, veshur me veshje popullore me tabaka në dorë. Mbi tabaka bukë dhe kripë.
-Haje gjerman! Bukë dhe kripë për miqtë e rrallë -tha Agroni.
Pastaj këngë dhe valle. Filipi hidhej e përdridhej. Gjernani zgurdullonte sytë.
-Ka mbaruar shkollën e baletit, Herr Filip?
-Jo. Filipi ka nisur të kërcejë, që çilimi…
Gjermani u ngrit në këmbë. Pa detin. Butrintinn vreshtat, tha:
-Parajsë e shkuar parajsës! Mund ta blej shtëpinë e Filipit? Do investoj dhe do bie turistë nga Hamburgu…
-Mos, ulëriti Agron Llakaj. -Nëse do të vritesh me Filipin, kërkoi ti blesh shtëpinë.
-Filip! Po zonjën ku e ke gjetur?
-Në Divjakë! Nesër na presin.
Në Divjakë mbritëm në mesditë. Populli kishte dalë rrugëve. Tek dera e bashkisë qëndronte Kryetari.
Veshur me uniformë zyrtare.
U ngjitëm në zyrë. Foli vetëm Filipi. Kryetari rrihte duart.
Pastaj erdhi vizita në lagunë.
Pyll. Tufa me kuaj të egjër.
Një zog i bukur qëndroi përballë gjermanit.
-Ky është pelikani kaçurrel. Zog i rrallë.
-Thashë unë. Rritet vetëm në këtë lagunë. Është specje në zhdukje. Por falë protestave të Filipit, qeveria zgjidhi qesen. U ngritën fole. Dhe pelikani kaçurrel rritet, i lumtur…
Në Tiranë gjermanin e pritën ministrat e Finacës, bujqësisë dhe transportit. Guvernatori dhe kryetari i Bashkisë.
Kudo “zyrat” i hapte Filipi.
-Kaq pushtet ka Herr Filipi?
-Pas kryeministrit vjen Filipi, – i tha Koçoja.
Një ditë para largimit të mikut, u mblodhëm për kafe. Debate. Problemi: dhurata për gjermanin.
Pas shumë propozimesh, fitoi ideja e Agron Llakaj:
-Shmidi na dha një tullë nga Muri i Berlinit. Ne ti japim një copë qymyr guri nga miniera e Memaliajt. Ështe 3 milion vjeçar!
-Ule pak! -Ndërhyri Koçoja.
-Një milionë vjet më shumë, një milionë më pak, nuk i prish punë gjermanit!
…Kaluan tre vjet. Një ditë Filipit i vjen një zarf nga Gjermania. E dërgonte gazetari Arben Ruka.
Brenda zarfit një libër. Autori Oliver Shmid. Arbeni kishte shkruar një rezume të librit.
“Tre gazetarë gjermanë rrëmbehen nga banda e kryebanditit të Ballkanit, Filip Çakulit.
Gazetarët gjermanë ishin mbyllur në një bunker. Kryebanditi hartoi një peticion. Ja dërgoi qeverisë gjermane, nëpërmjet ambasadës në Tiranë.
“Nëse brenda një jave, nuk dërgoni dy milionë euro, gazetarëve gjermanë do tu presim kokat.”
Kaluan 7 ditë. Qeveria gjermane nuk e vuri ujët në zjarr. Ambasadori tha në një konferencë shtypi:
-Qeveria gjermane nuk negocion me banditë!
Pas dy javëve, banda i liroi gazetarët.
Kur mbritën në Gjermani, gazetarët dhanë një konferencë shtypi.
-Na burgosën. Na izoluan. Por na trajtuan mirë. Flinim në krevat me pupla dhe hanim bërxolla derri. Pinim birrë. Na liroi vetë kryebanditi.
Kaluan disa kohë. Një gazetare e Dojçe Vele i bëri një intervistë shkrimtarit.
-Si po shkon shitja e romanit?
-Është libri më i shitur, kohët e fundit në Gjermani.
-Personazhin kryesor ju e kini quajtur Filip Çakuli.
Por Filip Çakuli është një nga gazetarët më të shquar në Shqipëri.
Ai mund t’ju padisi në gjykatë.
-Unë shpresoj që Herr Filip, si humorist, nuk do i drejtohet drejtësisë…
Po shkuam në gjykatë, do më duhet të paguaj si frëngu pulën?!
