Nga Vassilis Nedos, Kathimerini
Në atë që u pa thjesht si një truk marrëdhëniesh me publikun, kryeministri shqiptar Edi Rama vizitoi qytetin e Himarës të premten për të njoftuar kthimin e rreth 400 titujve të pronësisë në zonë për banorët që kanë paditur shtetin shqiptar për më shumë se 30 vjet.
Vizita e Ramës kishte karakter pajtues me komunitetin vendas, i cili në vitin e fundit, për shkak të burgosjes së kryetarit të zgjedhur të Bashkisë së Himarës, Fredi Beleri, është përplasur shpeshherë me aparatin shtetëror.
Veç kësaj, vetë çështja Beleri është perceptuar jo vetëm në një nivel të ngushtë greko-shqiptar, por më gjerë, si një luftë e brendshme e ashpër për “tokat” e Himarës, e cila ndodhet në një vend të privilegjuar në të ashtuquajturën riviera shqiptare.
Mirëpo, në propagandën e tij, Rama nuk përmendi se në rreth 400 tituj që ai premtoi, mungonin rreth 7600, sa është numri i kërkesave të paraqitura nga vendasit në gjykatat e Vlorës.
Ndonëse kanë kaluar katër vjet që janë bërë 8000 ankesa nga himarjotët vendas, edhe titujt e dorëzuar nga Rama të premten e kaluar nuk kanë të bëjnë me tokat, por me shtëpitë, për të cilat nuk kishte asnjë dyshim për pronësinë.
Problemi i pronësisë në Shqipëri u krijua në komunizëm, kur prona private iu kalua shtetit. Në praktikë, 32 vjet pas rënies së komunizmit, menaxhimi i pronës është shkaku kryesor i korrupsionit të lidhur me tregun e turizmit në zhvillim në Shqipëri.
Hapi i parë u ndërmor më vitin 1991, kur tokat u shpërndanë ekskluzivisht për përdorim bujqësor, ndërsa pjesa tjetër e tokës mbeti në pronësi të shtetit. Kjo nënkuptonte blerjen e tokës nga investitorët e mundshëm, duke e deklasifikuar fillimisht si tokë arë për ta zhvilluar më pas për turizëm.
