Rreth 700 militantë të PD-së, të shpërndarë në 5 kryqëzime të Tiranës, pretendojnë se duan të ndërgjegjësojnë 700 mijë qytetarë të kryeqytetit se Shqipëria duhet të drejtohet nga Sali Berisha. Për këtë, ata janë gati të bllokojnë kryqëzimet, të shkaktojnë tensione, madje edhe të përleshen me qytetarët apo policinë, vetëm që të përcjellin mesazhin se, nëse nuk sjellin përsëri në pushtet Sali Berishën, nuk do të ketë qetësi.
Nga Mero Baze
Rreth 700 militantë të PD-së, të shpërndarë në 5 kryqëzime të Tiranës, pretendojnë se duan të ndërgjegjësojnë 700 mijë qytetarë të kryeqytetit se Shqipëria duhet të drejtohet nga Sali Berisha. Për këtë, ata janë gati të bllokojnë kryqëzimet, të shkaktojnë tensione, madje edhe të përleshen me qytetarët apo policinë, vetëm që të përcjellin mesazhin se, nëse nuk sjellin përsëri në pushtet Sali Berishën, nuk do të ketë qetësi.
Në thelb, protesta e sotme është një vazhdimësi e inatit që PD-ja ka me popullin, sepse nuk e mbështet. Është e njëjta logjikë si kur shajnë njerëzit që rrinë në kafene dhe nuk u bashkohen protestave të tyre, ose kur bllokojnë ata që udhëtojnë me vetura në kryeqytet, për të shkaktuar tension.
Ideja se ata duhet ta “zgjojnë” popullin nga gjumi përmes dhunës është një shenjë paniku. Në thellësi të ndërgjegjes së tyre, ata e dinë se nuk kanë asnjë rrugë tjetër për t’u ndjerë gjallë. Kur puna arrin në këtë pikë, praktikisht një opozitë ka hequr dorë nga të gjitha format e tjera të betejës politike. Madje dhe nga bllokimi i Kuvendit.
Forma më e dhunshme e marrjes së pushtetit është ta sulmosh atë dhe ta rrëzosh me forcë, por kjo ka rënë, sepse ata nuk kanë fuqi për këtë. Pastaj, mbetet mundësia për të detyruar pushtetin të dorëzohet përmes protestave masive, por kjo gjithashtu ka rënë, sepse nuk mbledhin dot as disa mijëra vetë në shesh.
Kjo forma e fundit, ku 700 vetë shpërndahen në qytet për të bllokuar 700 mijë banorë, është thjesht një tentativë për të goditur qytetarët me gurë, sepse nuk të duan.
Politikisht, kjo është natyrisht në favor të pushtetit, pasi jo vetëm që shton zemërimin e qytetarëve ndaj opozitës, por gjithashtu forcon portretin e saj si një grup i dhunshëm.
Më e rëndësishme është që opozita jonë tani duket e gjymtuar, edhe mendërisht. Nuk është çështja vetëm se po përdorin dhunë banale kundër qytetarëve apo policëve; problemi qëndron te fakti se, për të justifikuar këtë dhunë, zgjedhin më të papërshtatshmin mes tyre për të folur.
Nuk është se kanë gabuar kur kanë zgjedhur Flamur Nokën si budalla, për të justifikuar këtë idiotësi, por kanë gabuar kur e lejojnë atë t’i përfaqësojë para qytetarëve si udhëheqës i tyre. Dhe në këtë qytet, së paku, nuk ka ndonjë budalla më të madh se ai, që ta bindë t’i shkojë pas./Tema
