Kur Marco Rubio u bë sekretar i Shtetit, shumë pyesnin se sa do të zgjaste dhe sa fuqi kishte në të vërtetë, në dritën e shumë të dërguarve specialë që kryenin misione speciale, por edhe duke pasur parasysh gjithë-praninë e Elon Musk.
Tani disa kanë filluar të mendojnë se ish-rivali i Trump në zgjedhjet paraprake të 2016-ës mund të jetë duke marrë më shumë tërheqje nga presidenti sesa pritej kushdo.
Çmimi ka qenë një përmbysje e dukshme e pozicioneve të tij të ashpër të politikës së jashtme, ose të paktën retorikës së tij, krahasuar me vitet e tij në Senat.
Presidenti do ta kishte vlerësuar zemërimin dhe sarkazmën me të cilën Rubio sulmoi Musk të enjten e kaluar, i cili e kishte kritikuar atë se nuk kishte bërë shkurtime të mjaftueshme në Departamentin e Shtetit.
Vetë Trump më pas ndërmjetësoi një “armëpushim” midis të dyve gjatë darkës, duke shpjeguar se ai dëshiron që ata të bashkëjetojnë në mënyrë paqësore.
Trump njoftoi se përgjegjësia për shkurtimet e stafit nuk bie te Musk, por tek ata që drejtojnë departamente të ndryshme.
Por vendimi i Sekretarit të Shtetit gjatë fundjavës për të anuluar 83 për qind të kontratave të Agjencisë së Zhvillimit të Shteteve të Bashkuara – të cilat ai i mbrojti si senator – sepse ato “nuk avancojnë interesat kritike kombëtare” është pikërisht ajo që donte Musk, i cili komentoi: “E vështirë por e nevojshme, e shkëlqyeshme për të punuar me ty”.
Është e paqartë se sa pushtet ka në të vërtetë Rubio brenda departamentit të tij, krahasuar me të emëruarit politikë si Pete Marocco, i cili udhëhoqi çmontimin e USAID-it.
Darren Beattie, nënsekretari për diplomacinë publike, kohët e fundit fshiu postimet e vjetra në Twitter nga viti 2020 për Rubion dhe zëdhënësja e tij Tammy Bruce gjithashtu e kritikoi atë kur ai ishte rivali i Trump në vitin 2016.
Teksa shumë e interpretuan heshtjen e tij si shqetësim gjatë përplasjes së JD Vance dhe Trump me Zelenskyn në Zyrën Ovale, Rubio nxitoi të lavdërojë presidentin dhe zëvendëspresidentin.
Ai ka krijuar një hapësirë për vete, jo vetëm në bisedimet në Arabinë Saudite.
Gjatë fundjavës, ai urdhëroi Departamentin e Sigurisë Kombëtare të arrestonte dhe dëbonte Mahmoud Khalil, një i diplomuar në Universitetin e Columbias, i cili ka udhëhequr protestat pro-palestineze; Sekretari i Shtetit shkroi në internet: “Ne do të revokojmë vizat e mbështetësve të Hamasit në Amerikë”.
Trump bëri shaka se edhe demokratët votuan për të konfirmuar Rubion, duke thënë se nga njëra anë kjo e bën atë të lumtur, por nga ana tjetër e bën atë “pak nervoz”.
Por ata që menduan se ai mund të kishte një ndikim “moderues” kanë filluar të thonë se ai ka braktisur qëndrimin e tij të linjës së ashpër ndaj Rusisë.
Në komunitetin kuban të Miammit nga vjen ai, por edhe mes të mërguarve në Venezuelë dhe Nikaraguas, shumë e shohin Rusinë jo vetëm si një agresor në Ukrainë, por si një aleat të qeverive nga të cilat u larguan.
Një letër drejtuar Miami Herald pyeti se si mund të flinte natën tani që “është i etur për një partneritet me Rusinë që dërgon naftë në Havana për të mbajtur motorët e atij shteti socialist të ndezur”.
Rubio përsërit se qëllimi nuk është të favorizojë Moskën, por t’i japë fund luftës në Ukrainë. Dhe dje ai theksoi se nëse Rusia nuk e pranon armëpushimin, “ne do të dimë se kush është pengesa për paqen”.
Privatisht, ai përpiqet të qetësojë diplomatët amerikanë dhe të huaj, duke kërkuar durim.
Mbrojtësit e tij thonë se ai i është afruar vizionit “Maga”, por ende beson në rolin e SHBA-ve në botë.
“Corriere della Sera”
