Mero Baze
E vetmja gjë shqetësuese në këtë histori të përgjimeve të SPAK që rrjedhin në media të afërta me klane brenda SPAK-ut, nuk është lakimi i emrave nga personat e përgjuar, por reputacioni i SPAK.
Personalisht nuk ndjehem as i sulmuar dhe as i fyer që botohen përgjimet e një të burgosuri në stres me familjarët e tij, por ndjehem i keqardhur për linçimin ndaj tij. Nëse SPAK e ka politikë që duhen botuar përgjimet e një të burgosuri, mund të na i ofrojë zyrtarisht që t’i botojmë edhe ne.
Problemi është që duhet të bëjmë diferencën mes një grupi gazetarësh që kanë mbështetur SPAK-un dhe Reformën në Drejtësi ndër vite, dhe disa portalesh gjobaxhinjsh që vetëofrohen si zëdhënës të SPAK, të cilët po përdoren në këtë fushatë politike.
Dhe kjo është një çështje që duhet ta sqarojë vetë SPAK. Nuk kam asgjë kundër nëse SPAK zgjedh një njeri të keqpërdorur kundrejt pagesave ilegale nga ministra të korruptuar, që maskohet si demokrat i Berishës, për të rrjedhur materiale. Mjafton të thonë që “ky është njeriu ynë në media” dhe jemi në rregull — si me reputacionin e SPAK-ut, ashtu edhe me transparencën e tij. Ose, në të kundërt, të hetohet kush ka rrjedhur materialet jashtë vullnetit të tyre dhe të vihet përpara përgjegjësisë penale.
Kjo praktikë e përbaltjes në emër të SPAK duhet të marrë fund, jo për ata që tentojnë të përbalten, por për reputacionin e SPAK.
Mua, si gazetar, nuk më cenohet asgjë në jetën time profesionale apo personale pse dikush flet për mua, apo pse mbroj dikë që është nën akuzë. Fakti që jam i lirë të zgjedh vetë qëndrimet e mia, më mjafton të ndjehem njeri i lirë.
Por edhe SPAK duhet t’i dalë zot institucionit që përfaqëson në opinionin publik, dhe ta bëjë të qartë se çfarë është e tij në këtë fushatë dhe çfarë është kundër vullnetit të tij.
Nëse do ta barazojë reputacionin e vet me një tufë njerëzish të keqpërdorur gjithë jetën me pagesa të zeza, është çështje e tyre. Nuk kam asgjë kundër. Thjesht duhet të jemi të qartë: a jemi në luftë me SPAK-un, me bashkëpunëtorët e tyre ilegalë në shtyp, apo me njerëz që keqpërdorin SPAK-un?
Historia e gjobaxhinjve peslekësh të shtypit që flasin në emër të SPAK duhet të marrë fund, jo për shtypin shqiptar — ai ka degraduar aq keq, sa nuk e rregullon më as SPAK-u — por për dinjitetin e drejtësisë, e cila tani është bërë e keqpërdorura më e madhe nga politika, ndërkohë që gjithë kjo reformë u bë që ajo të ishte mbi politikën.
Të dënosh ministra apo opozitarë, qoftë edhe pa fund, nuk do të thotë se je mbi politikën, nëse nuk je transparent dhe nuk provon se nuk të keqpërdor asnjë palë. Statistikat nuk zëvendësojnë kurrë drejtësinë. Drejtësinë e sjellin standardet, jo statistikat. Ti mund të dënohesh 10 vetë, por nëse dënon një njeri pa faj, ke bërë një krim — madje një krim më të madh sesa mosdënimi i një që ka vrarë katër vetë në bulevard.
Por kur sheh se kush flet në emër të SPAK dhe kush bën “pretencë publike” para se të flasë vetë drejtësia, jemi përballë një problemi edhe më të madh sesa drejtësia që e dinim se e kontrollonte politika.
Jemi në anarkinë e drejtësisë, e cila është më e keqe se drejtësia më e keqe.
