Në një kohë kur Partia Demokratike përballet me një nga krizat më të thella në historinë e saj, rrallëherë shfaqet një figurë që sjell shpresë jo përmes premtimeve të bujshme, por përmes pranisë, qetësisë dhe veprimtarisë së tij të përditshme.
Pëllumb Seferi nuk kërkon vëmendje me zë të lartë – ai flet përmes mënyrës se si jeton, si sillet dhe mbi të gjitha, përmes mënyrës si e mirëpresin njerëzit kudo ku “troket”.
Pëllumb Seferi ka zgjedhur të kandidojë nga Koalicioni Euroatlantik, i cili u krijua pas betejës për vulën e Partisë Demokratike, e cila vazhdon akoma dyerve të gjykatës se kujt i përket e drejta.
Në rrugët e Njësisë 8, aty ku ka lindur dhe është rritur, nuk ka nevojë të prezantohet. Emri i tij qarkullon prej vitesh si ai i një njeriu që është gjithmonë aty – pa kamera, pa statuse, por me një ndihmë konkrete, një këshillë, një dorë të shtrirë.
Kjo ndjesi nuk është vetëm e Njësisë 8, emri i mirë i Pëllumbit ka kaluar kufijtë e zonës ku banon dhe është kthyer në një referencë për atë se çfarë duhet të përfaqësojë një kandidat i së djathtës sot: besim, përulësi dhe shërbim ndaj njerëzve.
Qytetarët nuk kanë hezituar ta përqafojnë, ta ndalojnë në rrugë, ta ftojnë në shtëpitë e tyre, të dalin hapur në foto me të – edhe pse janë të vetëdijshëm për stuhinë politike që ka përfshirë kampin opozitar. Ata dallojnë njeriun nga politika. Në një të djathtë që ka 12 vite në opozitë, Pëllumbi është prova se ka ende shpresë dhe frymë njerëzore në këtë anë të politikës.
Ai është konservator në vlerat e tij – besimtar mysliman i lidhur fort me familjen, traditën dhe etikën e punës. Ai nuk e përdor besimin për vota, por e jeton me përulësi dhe sinqeritet. Kjo e bën të afërt me njerëzit, sidomos në një shoqëri që ka nevojë për shembuj, jo për slogan.
Fushata e Pëllumb Seferit nuk bëhet nëpër zyra por në rrugë, në lagje, në kafe, në çdo shtëpi. Ajo nuk ka ngjyra të ndezura propagande, por ka përqafime të sinqerta, shtrëngime duarsh dhe fjalë të ndjera. Sepse kur dikush të ka ndihmuar në ditë të vështira pa e bërë lajm, nuk e harron.
Në një Shqipëri ku politika shpesh është larg njerëzve, Pëllumb Seferi është një përjashtim i rrallë: ai bën politikë duke qenë vetvetja – qytetar para së gjithash.
