Nga Anri Bala
Nisi si festë e demokracisë, ku të ftuarit u thirrën sipas zakonit… në dasëm, ku dhëndri bridhte qytet për qytet, për të mbledh kallaballëk, me demek do e festonin me aheng, ardhjen e qeverisë tranzitore! Erdhi dita e madhe, dasmës e ahengut i’u bashkua edhe krushqia. Unë për vete u habita për gjithë atë kallaballëk që pashë, thashë me vete: “Më në fund ia paska vlejt pritja, Rexha po bëka dasëm të madhe!
Mendova në fillim, nga gjithë ai tubim i madh, se në dasëm patjetër duhet të kishte dhe të paftuar, e siç thuhet, kush vjen paftuar e gjen sofrën pa shtruar. Por, në fakt nuk ndodhi ashtu, dasmorët pinë e u dehën nga marria, të entuziazmuar nga thirrjet e dhëndrit dhe nuses, se kjo kurorë midis të dyve, do na jepte një pjellë më të mirë duke e ndryshuar racën hibride, e të na mbushej mendja, se mund të ndodh edhe ajo që nuk ndodh kurrë: Të rriten engjëj në bark të shejtanit!
Të paftuarit që kishin shkuar për qejf apo hall të tyre, u larguan të lebetitur e në turp, pasi dasmorët prej dehjes nga entuziazmi nisën e thyen gjithçka që u dilte përpara… mure, xhama, hekura e dërrasa me një urrejtje qesharake, sikur kishin përball ndonjë fantazëm.
T’iu them të vërtetën, unë nuk e dënoj aspak dhunën ndaj institucionit, madje, i shoh me përbuzje disa tipa, që mundohen ndër rreshta të më mbushin mendjen, se për shkatërrimin e godinës, do paguajmë po prapë ne… a thua se pak gjëra kemi paguar për këtë vend!
Po të më pyesin mua, do ju a kisha bërë “hallall” ta kishit djegur të gjithë godinën, tym e flakë të ngelte nga ai vend, që vetëm gjymtohet, digjet e rikonstruktohet, tash sa mot. S’më dhimbset as arti e as kultura, edhe pse na qenkan vepra të rëndësisë botnore! Nuk dua t’ia di as për bimësi e gjelbërim, nëse gurë, shkopinj e hekura të hedhura prej jush, kanë qenë nga zemërata e gjithësecilit, që protestonte për barkun bosh!
Ama mos më thoni që dasma e juaj nuk përfundoi në mort?! Njësoj si dasma e Rexhës me nuse e pa dhëndërr, se Rexha i shkretë mbeti në grazhd të kalit. Mos më thoni, se nuk jeni ju dasmorë të ftuar, e se kishit dal aty për “barkun bosh”, përderisa pas protestës iu a mbushën barkun me bukën e padukshme, bukën e shpresës, që ju e shikon në ëndërr.
Ai iu “kënaqi” dhe ua largoi zemërimin dhe indinjatën për ftesën e rreme, nga “dhëndrri” i pushtetit tranzitor, kryeministri i ri, kur iu tha me lot në sy prej gazit të fitores, apo prej gazit kimik: “Faleminderit të gjithë që na erdhët, ju lumshin durët e komët, mirupafshim të enjten tjetër”, e ju u larguat të lumtur e të gëzuar me zgjedhjen e kryeministrit të ri, sa nuk e di, si keni arritur ta gjeni derën e shtëpisë?!
Unë për vete nuk bëhem pjesë dot e “festës” tuaj, kur krah mbani akoma shkaktarët kryesor të dhimbjes dhe mjerimit, e këta na i paraqisni si alternativë. Nuk mund të pranoj që një dasëm, që nisi si festë e demokracisë, të përfundoi në “mort” me bilanc tragjik, por që fatmirësisht nuk shkoi në mort fizik, sepse vrasësit ishin mes jush, që shkelnin mbi pllakatat e bronzit të viktimave të tyre.
Po të ishte për mua, objektet që duhet të mbrohen me fanatizëm për të mos u shkelur, janë pllakatat e katër viktimave të 21 Janarit, qytetar si ju shqiptarë, bijë nënash, prindër që akoma shpirti i tyre nuk gjen prehje dhe sot ka rënkuar nën ato pllaka ku ju shkelët, kur ka parë vrasësit dhe hjeksit aty bashkë me ju, duke luftuar për… demokraci.
Mos shkelni mbi ato emra, ju lutem mos i bëni pis…!/Ekskluzive.al
