Nga Ilir Hashorva
Ndonëse për Berishën humbja gjithnjë është fitore, të gjithë e kuptuan se mbyllja e protestës së dhunshme e 16 shkurtit 2019, e cila mund të quhet fare mirë kryengritje dhe jo protestë, pasi qëllimi i saj ishte rrëzimi i qeverisë aktuale dhe zëvendësimi i saj me një tjetër dhe, prandaj, duhej trajtuar si e tillë, ishte nga dështimet më të turpshme të Partisë Demokratike dhe Sali Berishës, organizatorit të saj, por mjerisht këtë gjë nuk e kuptoi as partia, as Saliu, as aleatët e tyre dhe as mbështetësit e tyre.
Në vitin 1924 Hitleri organizoi një puç për të rrëzuar qeverinë e ligjshme të Gjermanisë së atëhershme. Puçi u shtyp dhe Hitlerit më 26 shkurt të vitit 1924 iu bë gjyqi dhe u burgos. Burgu ia solli mend në krye Hitlerit dhe ai kuptoi së në një vend demokratik nuk mund ta merrje pushtetin me dhunë. Ai hoqi dorë nga dhuna, ndryshoi krejtësisht politikën e tij dhe në vitin 1933, në mënyrë demokratike, pra me vota, arriti të bëhej kancelar i Gjermanisë. Ne këtë gjë nuk arritëm ta kuptonim as atëherë e nuk e kuptojmë edhe sot që për ato që bëri Sali Berisha në vitet 1997-1998 e më tej, ishin dhe janë të mjafta për ta nxjerrë atë një herë e mirë jo nga politika shqiptare, por krejtësisht nga jeta shqiptare.
Partia Demokratike e Sali Berishës e vënë e tëra nën komandën e tij, dhunën e ka në bazë të politikës së saj dhe, ndonëse me emër “Demokratike”, ka kohë që do ta marrë pushtetin me metoda jo demokratike, me metoda dhune. Ka kohë që ajo parti shpif dhe përsërit lloj-lloj gënjeshtrash banale për pozitën që, edhe për një njeri me gjysmë mendje nuk mund të pranohen por, duke i përsëritur pa pushim e vend e pavend, ka arritur të bindë një numër njerëzish që ato që thotë ajo janë të vërteta dhe se Edi Rama dhe qeveria e tij duhen rrëzuar me çdo mjet dhe mjeti i vetëm për të ka mbetur dhuna, qoftë në parlament e qoftë në rrugë.
E ngjashme me Partinë Komuniste Shqiptare që u fsheh pas Frontit Demokratik për t’u dukur si parti e të gjithë popullit, edhe Partia Demokratike i vuri emrin kryengritjes së saj “Protestë Popullore” se me demek i gjithë populli shqiptar qenka bindur nga ato që thotë ajo parti, se është revoltuar nga qeverisja e keqe e Edi Ramës, e cila mund të ketë vërtet një qind të meta por, a nuk ka parë ai popull edhe qeveritë e Sali Berishës që kanë qenë shumë më të këqija dhe tani mezi pritka të rrëzojë Edi Ramën dhe të vërë në vend të tij Lul Bashën e Saliut?
Sali Berisha duhet ta heqë një herë përgjithmonë mendimin se mund të vijë në pushtet pa zgjedhje por, mjerisht, atë e urdhëron instinkti i tij, instinkti i dhunës, prej së cilit ai nuk ka fuqi të heqë dorë. Nga ana tjetër ai e kupton se ashtu siç e ka katandisur ai atë parti, ajo parti është pa të ardhme dhe nuk vjen dot në pushtet as me zgjedhje, siç erdhi Hitleri. Partia Demokratike, dikur parti e shpresës për shumë shqiptarë, pak e nga pak largoi prej saj të gjithë ata që patën njëfarë vlere e njëfarë personaliteti, që mund të jepnin ndonjë kontribut të vlefshëm, dhe e ka lënë tashti në dorë Bashës, Palokës, Nokës, Salianjit, Balliun e të tjerëve të ngjashëm dhe me aleat politik LSI-në e Monës, me atë parti që, po të mos kishin ndërhyrë amerikanët ca kohë më parë, njerëzit e saj do të vazhdonin të dilnin edhe sot në atë “protestë” me shallin e kuq në qafë, siç dilnin dikur në festat e brigadave.
Partia Demokratike është transformuar sot në një parti që nuk ka asnjë ide e asnjë ideal, por punon e lufton vetëm për të mbrojtur interesat e Sali Berishës dhe familjes së tij. Ajo sot nuk ka një shtresë të caktuar dhe të qëndrueshme njerëzish që ta mbrojnë atë dhe që ajo t’i mbrojë ata, ajo nuk ka më përkrahëse të saj shtresën e djathtë, të cilën ajo e tradhtoi që në ditët e para të krijimit të saj si dhe partitë e djathta tradicionale që ajo i shkatërrojë të gjitha, duke i çarë dhe përçarë, aq sa sot ato janë katandisur në kufoma që nuk u ka mbetur asnjë rol për të luajtur.
Të djathtët e vërtetë shqiptarë, pak nga pak e njohën atë parti, e kuptuan se ajo nuk mbronte interesat e saj, përkundrazi, ishte për ta më e dëmshme dhe më e rrezikshme se partitë e majta dhe u larguan prej saj. Sot ajo parti ka vetëm një shtresë ndjekësish dhe simpatizantësh të përbërë prej lloj-lloj aventurierësh, oportunistësh, interesaxhinjsh, kriminelësh, halabakësh, injorantësh, destruktivësh, vandalësh e rrugaçësh, por jo të djathtësh të vërtetë, që i mbledh anë e kënd Shqipërisë e i sjell në Tiranë vetëm për të ushtruar dhunë.
Ajo parti, që të ketë të ardhme, duhet të riorganizohet krejtësisht, të largojë Sali Berishën dhe të ndryshojë plotësisht politikën e saj, për t’u bërë vërtet një parti e djathtë demokratike, përndryshe, ajo sot i ngjan një të sëmuri të degraduar psikik që vuan nga halucinacionet dhe nga ankthi kronik i marrjes së pushtetit dhe bën marrëzira duke shkuar poshtë e më poshtë e nga një budallallëk në një tjetër si ky që po bën tashti me djegien e mandateve, veprim që as vetë nuk di se ku do e çojë e ç’do të përfitojë.
