Më në fund zgjohet nga gjumi kreu i çamëve pas koalicionit me PBDNJ. Në një intervistë të gjatë ai rendiste “trimëritë e Fatbardh Pikaloshit” për çështjen çame. Në mënyrë të përciptë lideri legjendar mundohet të nxjerrë në pah përciptas morinë e kërkesave të bëra për të evidentuar çështjen çame, të cilat janë meritë e qenies së tij në krye të PDIU.
Sipas Idrizit, të gjitha problematikat e ngritura nga ai kanë sjellë një realitet të ri në raport me Greqinë për çështjen çame. Kreu i PDIU akuzon Shqipërinë që nuk ka një politikë nacionaliste të qartë. “Sigurisht që Shqipërisë i mungon një fill patriotik, një strategji kombëtare, jo përçështjen çame por dhe për shumë çështje të tjera,” shprehet Idrizi në intervistën e tij, duke akuzuar Shqipërinë a thua se ai vetë është pjesë e një entiteti ekstrapolar.
Duke akuzuar shqiptarët, Idrizi nuk mund të justifikojë apatinë e partisë së tij në mbrojtje të çështjes çame. Premtoi se do angazhonte një nga studiot më të mëdha në botë për të hapur problemin çam në të gjitha tribunalet, por nuk e bëri.
U kërkua realizimi i Rezolutës për Çamërinë, ndërkohë ishte vetë Idrizi që e sabotoi, në të njëjtën kohë kur ndërkombëtarët e kërkonin me çdo kusht. Idrizi e ktheu çështjen çame në pazare drejtorësh me pushtetin e radhës duke filluar nga pazaret me Berishën, Metën dhe së fundi me Ramën. Asnjëherë konsistent. Pretendon se krijoi partinë për të mbrojtur çështjen çame, por që në krijim e dinë shumë mirë se si e “përvetësoi” atë parti.
Piruetat e tij politike asnjëherë nuk i shërbyen interesave çame. Ato ishin fund e krye të jap votat në parlament më jep drejtori që kanë para, më jep vota në këshilla bashkiake të jap benefite në këmbim. Kjo ka qenë teoria dhe filli ideologjik i kësaj partie. Asnjëherë çështja çame.
Ajo ka qenë në dorë të dytë ose në ato ëndrat e gjata të Tim Idrizit gjatë seancave me gjumë letargjik që bën gjatë vitit. Përsa i përket Edi Ramës, çamët e Idriizit kanë qenë më të spikaturit në poste dhe vlerësim. Dihet shumë mirë që kreu i mazhorancës zgjodhi Idrizin si nënkryetar parlamenti duke përzënë Dule grekun, me kosto të jashtëzakonshme në këtë prag asoocimi.
Kjo parti është pajisur me seli në qendër të Tiranës dhe ka pasur në pushtetin e saj dhjetra drejtori të rëndësishme. Pozicionimi i Idrizit është pak i dyshimtë në këtë moment. Pas publikimeve të bëra për financime greke nga media të ndryshme, ai menjëherë bashkohet në koalicion me Dulen me të cilin demonstronte skena dhune në parlament apo dhe në ambiente të ndryshme publike. Duke parë qëndrimin e Idrizit në raport me elektoratin shqiptar, edhe partiçka e tij do të ktehet në imazh.
Me pak fjalë, formula e Ramiz Alisë me tufëzat dhe arëzat e krijuara në bujqësinë e viteve 80 dhe që pati sukses në pluralizëm me simetriket e tyre në politikën shqiptare është një eksperiment i marrë fund. Fenomene si Idrizi, Dule apo dhe ndonjë tjetër do ngelen me nga një vulë në dorë dhe siglën përkatëse duke ju rikthyer bizneseve të suksesshme që kanë pasur në të kaluarën.
