NGA ALFRED PEZA
Pas turbullimit dy muaj më parë për shkak të djegies së mandateve parlamenare nga përfaqësuesit e opozitës tradicionale, skena politike shqiptare brenda dhjetë javësh është kthjelluar pranueshëm, për ti bërë të gjithë që ta shohin qartë se ajo tashmë është është bërë tripolare.
Sot në Shqipëri kemi polin e parë që përbëhet nga Partia Socialiste dhe 23 aleatë të saj të cilët sëbashku, sapo kanë firmosur koalicionin “Aleanca për Shqipërinë Europiane”, për zgjedhjet e përgjithëshme lokale të 30 Qershorit.
Poli i dytë përbëhet nga partitë e koalicionit të “Opozitës së Bashkuar”, të përbërë nga PD, LSI dhe 4 apo 5 aleatë të tyre. Të gjithë sëbashku, kanë firmosur tashmë një marrëveshje tjetër, por për të mos marë pjesë në procesin e ri elektoral.
Ndërsa poli i tretë politik në Shqipëri, përbëhet nga dy grupe të reja parlamentare të krijuara nga deputetët e rinj që sapo kanë marë mandatet, si pjesë e listave zyrtare të PD dhe LSI. Ky pol ka në përbërje 42 parti politike të vjetra dhe të reja të skenës shqiptare, të cilat janë regjistruar në KQZ për të marë pjesë në zgjedhje. Pjesë e këtij poli mund të konsiderohen edhe kandidatët e pavarur të regjistruar deri më tani. Por edhe të tjerë që pritet të regjistrohen në ditët në vijim brenda afate kushtetuese, si dhe parti të tjera politike dhe lëvizje që nuk janë përfshirë deri më sot në këtë proces.
Ajo që i dallon këto tri pole politike janë dy elementë:
E para, qëndrimi i tyre pro ose kundër sistemit actual politik të vendit. Pro apo kundër zhvillimit të aktivitetit të tyre brenda Parlamentit të vendit. Si dhe qëndrimi, pro apo kundër pjesëmarrjes në zgjedhjet e 30 qershorit.
E dyta, dallimi është në qëndrimet e tyre pro ose kundër reformës në drejtësi. Pro ose kundër integrimit të shpejtë europian të Shqipëri. Pro ose kundër hapjes së negociatave të anëtarësimit të vendit tonë në Bashkimin Europian.
Interesante është fakti se dy polet politike, e para dhe e treta, njëra në aleancë me PS dhe tjetra e përbërë nga ajo pjesë e opozitës që duan të marin pjesë në zgjedhje, nuk janë bartëse të këtyre dy dallimeve, siç është poli i dytë.
Ajo që e bën edhe më intersante këtë zhvillim, është fakti se në momentin e ridimensionimit, riformatimit dhe marjes së një forme tri polare të sistemit politik në Shqipëri, ra edhe një “pol pushteti” që duhet të qëndronte mbi palët. Ra institucioni i arbitrit të paanshëm që mer një vlerë të paçmuar në një situatë si kjo. Sipas frymës dhe gërmës së Kushtetutës, këtë rol dhe këtë funksion, duhet ta luante Presidenti i Republikës.
Ilir Meta me veprimet dhe me mosveprimet e tij, prej kohësh e kishte humbur besueshmërinë për tu parë dhe për të qenë i tillë. E si të mos mjaftonte kjo, ai e zhyti institucionin e Kryetarit të Shtetit në një krizë të thellë, duke u bërë palë politike me opozitën e vjetër. Ndaj, pakkush nuk e sheh sot Ilir Metën si pjesë e polit politik që ka vendosur të “vetvritet politikisht”, nëpërmjet lojës absurde të kërkimit të pushtetit në tavolinë dhe jo nëpërmjet pjesëmarrjes në zgjedhje.
Por, si të mos mjaftonte kjo, në takimin me krerët e 5 partive të vogla pjesë e polit politik antisistem, Ilir Meta ka deklaruar veç të tjerash, se “mosregjistrimi i të gjitha partive opozitare të legjislaturës së fundit parlamentare, rrezikon jo vetëm standardet e zgjedhjeve, por edhe pluralizmin politik në vend.”
Në fjalorin politik të “Oxford”-it, i konfirmuar si më i miri i këtij lloji sot në botë, thuhet se “shoqëria përbëhet kryesisht prej grupesh, dhe jeta e saj politike është luftë për ndikimin e këtij ose atij grupi, dhe kjo është një gjë e mirë. Kështu pluralizmi është doktrinë relativisht konservatore, kundrejt teorise demokratike radikale, që të dy priren drejt shikimit të shoqërisë si mbisundim të një elite, mbi një jo-elitë më tepër sesa si luftë mes grupeve.”
Kjo do të thotë veç të tjerash, se shqetësimi i Ilir Metës nuk ka të bëjë fare me rrezikun e pluralizmit në një vend që ka 30 vjet që e ka fituar këtë të drejtë të patjetërsueshme. Por, me përpjekjet e asaj pjesë të elitës opozitare së cilës tashmë ai nuk e fsheh se i përket, për tu rikthyer me çdo çmim në pushtet. Ndaj të thuash sot se pluralizmi në Shqipëri është në rrezik, për shkak se disa liderë politikë duan që të iki Edi Rama pa zgjedhje, që të vijnë e të mbisundojnë ato, është pak që ta konsiderosh atë një tezë qesharake!
