Nga Akil Ylli
Neqoftese zgjedhjet e 91-shit, mund ti quajme si overtura e zgjedhjeve pluraliste dhe e demokracis, zgjedhjet e 30 qershorit jane akti final dhe beteja e madhe ne mbrojtje te tyre. Ishte beteje, ndermjet shtetit e antishtetit; ishte beteja finale, mes shqiptareve dhe relikeve te haxhiqamilsave, s’bashku me te gjithe bazhibuzuket e te gjitha ngjyrave. Cka e ben me te bukur kete fitore, ndryshe nga radhet e tjera, eshte ajo, qe su damkos me vulen tragjike te v.iktimave. Nje triumf i bardhe!
Per hire te se vertetes, nje merite e konsiderushme ne kete beteje, i takon mazhorances aktuale dhe liderit te saj. E udhehoqen ate, qe ne fillim. Edhe pse perballe kishin bulmezat ma te medhenj, qe ka njohur ndonjehere shahu politik, qe z’dine me lujte as dame treshe, e jo me ti dalin zot asaj te shahut, perseri merita ju mbetet. Perfundimisht i zune: Shàh Màt!
Te paafte te emancipohen per arsye gjenetike, duke pare seleksionimin e pashmagshen per shkak te evolucionit shoqeror, permblodhen gjithe pervojen shekullore qe i ka shtyre te mbijetojne deri me sot, pa e kuptuar qe ne kete menyre do te benin muuuu, dhe do dilnin para syve te shqiptarve komplet lakuriq, ashtu siç i ka bere mema, e vjeter sa koha dhe gjithmone me barre. Dhe pse tashme armet e mashtrimit, shpifjes, shantazhit, d.hunes, futja kot me krenari, gjenden ne arkivat e muzeve te politikes, qe nga mesi i shekullit te kaluar, ketej nga nahija jone, ky soj kallepit çapraz, hala percjelle gojarisht si legjendat, bemat e kryebazhibuzukve e te Haxhi Qamilit.
I pari i tyre, fenomen i rralle ne talentin e poshtersis, i konsumur deri ne kocke, ja aq prej moshes, por per shkak te matufepjes, perfundoj ne “Matuf Dixhital” qesharak, pa fe yndyre. Kanakarit te tij, te cilin e futi e bija me çils kopil, nga dera e pasme e Shqupit, i doli boja sapo e vune ne krye t’puneve. Kudo qe e çuan si Lolo te Familjes, la kokrren e namit dhe regjistroj rekord botnor ne stilin e vjedhjes. Ndersa ate te rekordmenit te v.rasjes se shqiptareve pa ligj dhe shitjes se trojeve te Atdheut, ne fakt ne kete rast, ka nje konkurent te forte, ate te Zogjit te Pare. I takon historianeve kujt me ja dhane kupen. Jo si puna Romeos veç!
Katundari tjeter prej Çepanit,(fshataret i tij i rane kryq dekreteve, si turpi i Çepanit) i udhezuar nga bashkshortja e shquar ne profesionin hyjnor te Sherbetores se Zotit, e beri kaçamak Kushtetuten. Bashkeshortja, duke keqperdorur besimin e Perendise, i kishte hedhur nje sy vjedhurazi sertareve te tij, dhe aty kishte pare, qe Likja i saj i dashur, kur ti donte qefi, mund te shpallej pa pike problemi Maliq. Maliq e shkuar Maliqi, bile! Kishte liçence nga i Madhi Zot, te nxirrte pallen e ti hynte Kushtetutes, ku i dhemb e ku i djeg. Nje ti thene ajo, e nje te bere Maliqi!
Disave, qe hala s’ju eshte mbushur mendja plotesisht, qe keto soj xhumilesh e kane vendin ne inçeneratorin e politikes, me siguri 30 qershori, do te ja kete zhdukur ato pak hije dyshimi. Dhe s’kane faj, è! Kur pane qe pas mbylljes se votimeve, doli Lulashi, Matufi, Pese Petritat, Krymadhja, qe e kishin hanger sa krahu, duke bertitur buzagaz te lumtun, fitore, at’here do jene bindur plotesisht, qe kto soj robsh, jane patjeter banore te “Paese dei Balocchi!
Te le pa fjale, pandjeshmeria qe kane, kur leshojne lume gomarlleqesh pa teklif. Fille sa u mbyllen zgjedhjet, pa i ba llogarit mire, thane, se Ramen e kishin bojkotu 85% e shqiptareve. Po jo mor kokeqypa, Piktori i ka dyfishu votat! Ne 2015, PS-ja ka marre 400 mije vota, kurse tashti, 700 mije e firifiu. Po ne fund te fundit, eshte e kote qe te acarohet kush. Ate jane ne te drejten e tyre. Si i bejne hesapet ata, me 300 liter kilovati e 7×7=42, rezultati del fiks njaq!
Por drejt rrokullisjes, kam pershtypjen qe do marrin me vete dhe agjitropet mediatik, qe ja u bene koken taratoll, me keq seç e kishin llalle, duke broçkullosur perdite ne mediat e blera nga Piktori. Kishin mbetur te shtagur kete te djele. Si analiste, ju kishin dale hesapet dallash. Revolucionet, ju a kthyen ne revani. Uraganet, ja u nxorren pordh te ftoft. Por si sqimetare te rafinuar qe jane, ngaqe s’kuptuan asgje prej gjeje nga termeti politik qe ndodhi,(per sa te qyte qe jane, ka shume mundesi) ose jane shtire si koqe, dhe ajo qe i lemerisi kete te diel, ishin pantallonat treçerekshe te Piktorit. U kenaqen leshkot, tuj u hargalis. Shyqyr, qe ja u bani njat ndere piktori, se rrezik kishin pi kupen e zehrit, prej hallit!
Eshte fundi i tyre logjik. Jane si mizat, s’jetojne dot pa mbetjet biologjike. Bubazhelja, Nkolla, Qimi, Matufi Mediatik, Xheku, Andi i bukri Gjyshit, Marki dhe i gjithe taborri i opiumonisteve, e kane vendin ne langfillin e tranzicionit. Aty mbas stazhonimit, ndoshta mund te kthehen ne diçka te dobishme. Pleh per plehnim!
Por ashtu siç ndodh nganjehere, qe çdo e keqe e ka nje te mire, ashtu dhe nje e mire, mund ta kete nje te keqe. Pas shpartallimit te Triades, per fatin tone keq, ajo perfaqson dhe opoziten tone, dhe si pasoje, kjo mazhorance mund te hedhe vallen e fitores, per sa kohe do ta kemi neper kembe, kete kerme politike. Kjo opozit nuk mund te reformohet. Me hek Lulin, ke me vu, Mulin? Me vu Paloken? Ke tjeter? Gaz pinguinin, o Salinjan ligavecin? Apo ma mire atlet Dollapin, qe e la shami mbas 30 metrash? O ndoshta fantazistin Luçiano, qe gjeti nje te marre rruges, dhe pasi e pagoj, ja leu thojte me boje dhe postoj nje vidio ku demaskonte rilindjen, qe po i detyronte njerzit te votonin nga dy here. Ma fyll, a ka si bahet robi!? Jep mesim neper universitete shoqi!
Edhe ajo parti e re qe lindi, perderisa ka si kordinator Patozin, i cili ka firmos çdo qamet qe eshte ba prej Shqupit, deri me 2017 kur Lulashi e largoj, nuk ngjalle kurfare shprese, sepse e ka hanger teja qe ne nisje. Vertet nuk ja kursen Lulashit, por per Qoftelargun akoma ban be. Ashtu siç ka deklaluar para ca kohesh, mezi ç’pret qe ai ta largoje Lulashin dhe te rimarre de jure perseri freret e Shqupit. Bishti qenit, bisht qeni mbetet!
E vetmja shprese, eshte ajo e rithemelimit. Po kush me ba se? Deknit à! Ajo asht e kalbun, deri te portieri i godines. Shpresa eshte te nje tribun nga jashte Shqupit, ose te lind nje opozite e re. Po qe per ata, ata s’lane kend me ja u hanger psheshin para edhe n’ardhte Apokalipsi! Deri at’here, Zoti e bafte mire!
