Edmond Halili ka 18 vjet që është shpërngulur nga Shkodra dhe banon në qytetin e Durrësit. Edhe në qytetin bregdetar ai bën punën e tij, atë të aktorit të humorit që bën të tjerët për të qeshur.
Durrsakët e dinë se ai është shkodran, por Edmondi tregon se origjina e tij nuk është nga Shkodra por nga Tepelena dhe se ka lindur në Durrës. Meqënëse i ati ka qenë ushtarak, familja e tij u vendos në qytetin e Shkodrës qëkurse ai ishte fëmijë fare i vogël vetëm 3 vjeç.
Edmondi rrëfen për jetën e tij dhe për karrierën si artist në fushën e humorit që për të nuk ka qenë e lehtë si për ndokënd tjetër. E ka nisur me grupet amatore dhe pas vitit ’90 është aktor profesionist. Por edhe pse ka një jetë që bën të tjerët për të qeshur me aktrimin e tij, Halili tregon se ka një brengë të thellë në shpirt. Në vitin 1982, vëllai i tij Tristani tentoi të arratisej jashtë shtetit për një jetë më të mirë por mbeti i vr a rë në kufi së bashku me shokun e tij të ngushtë. Trupi i tij pa jetë, pasi u shëtit nëpër rrugët e Shkodrës asnjëherë nuk ju kthye familjes dhe nuk u mor vesh se ku u var ros.
Pas vitit ’90 kur në vendin tonë u vendos demokracia, familja Halili ka bërë çmos për të gjetur eshtrat e njeriut të tyre më të dashur por kërkimet kanë rezultuar pa sukses. Edmondi tregon se kanë trokitur në shumë dyer institucionesh dhe kanë pyetur shumë ushtarakë të asaj kohe por nuk kanë mundur të gjejnë eshtrat e vëllait. “Kemi hapur mbi 10 va rre” thotë ai, por pa rezultat. Prindërit e mij kanë ndërruar jetë që të dy dhe amaneti i tyre ka qenë gjetja e eshtrave të vëllait të vr arë në kufi.
Ja rrëfimi i Edmond Halilit për jetën e tij mes skenës dhe vëllait të vr a rë në kufi:
Si e kujtoni vitin 1982 kur vëllai juaj u vr a në kufi? Ka qenë një vit i tmerrshëm. Ne jemi 7 fëmijë në familjen Halili duke llogaritur edhe vëllanë e vr a rë. Në atë kohë që të jem i saktë ishim katër vëllezër dhe tri motra Edmondi,Tristani(i vr arë), Arbeni, Mimoza, Fatmira, Lindita dhe Iliri.Tristani ishte 25 vjec në atë kohë. Nuk kisha asnjë dijeni se im vëlla kishte vendosur të arr atis ej dhe kur e mora vesh u shtanga.
Si ndodhi arratisja? Ne dimë vetëm atë që ndodhi, por se si ishte bërë plani i arrat isjes këtë nuk e mësuam dot kurrë se vëllai im u vr a sëbashku me shokun e tij të ngushtë në tentativë për të kaluar kufirin me ish Jugosllavinë. Këtë plan sic thashë ai e thuri me shokun e tij më të afërt Aleksandër Gjini. Natën e datës 17 gusht të vitit 1982 ata tentuan të kalojnë kufirin në fshatin Zogaj të Rrethit të Shkodrës. Në orën 02 të mëngjesit, teksa ishin afruar në vijën e kufirit, u diktuan nga rojet. Mbi ta u hap zjarr me breshëri aut oma tiku dhe që të dy mbetën të vr a rë në vend. Ushtari që i vr au u shpërblye me një javë leje. Këto gjëra i mësuam më vonë.
Po më pas çfarë ndodhi? I morën që të dy dhe i hipën në një makinë Zis të hapur. Ashtu të vr a rë i shëtitën nëpër rrugët e Shkodrës duke kaluar lagje më lagje. Parrulla ishte “kushdo që do ta tradh ëtojë atdheun kështu do ta pësojë”.Pasi mbaroi ky spektakël tru pat e tyre nuk jua dorëzuan familjeve dhe edhe sot e kësaj dite nuk dihet se ku përfunduan. Kjo e trupave të dy djemve të rinj të varë në kufi është një dramë më vehte. Të nesërmen kemi dalë në punë pasi nuk na lanë të shpallim zi dhe të respektojmë ritet që i bëhen të vde kurit se tashmë ishim familja e tradhëtarit. Qanim në heshtje në shtëpi cdo natë. Miqtë e shokët nga ngushëllonin fshehurazi.
Cilat ishin përpjekjet tuaja për të gjetur eshtrat e vëllait? Cfarë nuk kemi bërë dhe ku nuk kemi trokitur.Jemi i interesuar në Degën e Punëve të Brendëshme, në Ministrinë e Rendit Publik, në Institutin e të Përndjekurve Politikë, kemi kontaktuar me dhjetra ushtarakë të asaj kohe, kemi hapur mbi 10 va rre, por eshtrat e vëllait nuk kemi mundur ti gjejmë. Në vitin 1997 babai im Medini u nda nga jeta duke na lënë amanet gjetjen e eshtrave të vëllait tonë. Ndërsa e la këtë jetë edhe nëna ime Vezirja e cila nuk arriti që të kishte një v arr për djalin e saj të vr arë në kufi. Edhe ajo na ka lënë të njëjtin amanet./Aktoret/
