Nga Mero Baze
Nuk janë këta që po bëjnë debat me Lulzim Bashën, ata që do të ndryshojnë Partinë Demokratike. Në shumicë, këta janë kritikë të pritshëm të tij, pasi kanë dhe ambiciet e tyre. Ata nuk janë fuqia e vërtetë e ndryshimit.
Para tyre, prej vitit 2013, Lulzim Basha ka pasur kritikë të tjerë, të cilët janë relativizuar, anashkaluar, pastaj përjashtuar. Historia ka filluar me Sokol Olldashin. Në fillim ishin mbështetësit e tij që u eleminuan nga çdo strukturë e PD dhe më pas nga pozicionet drejtuese, derisa më 2017 u nxorën jashtë partisë.
Pastaj ishin të zhgënjyerit e parë të Bashës që u revoltuan më 2017, por i qetësoi Berisha me arsyetimin se Basha nuk do përsëriste më gabimet.
Tani këta janë vala e tretë e të zhgënjyerve të tij, që po bëjnë debat. Këta janë ata që kanë akoma fuqi të flasin dhe të rebelohen.
Por Lulzim Basha nuk e ka vrarë ndryshimin e Partisë Demokratike se bën debat me këta dhe nuk i përfill.
Ata që ka vrarë Lulzim Basha nuk po flasin. Ata janë demokratët e vjetër të PD, ata që nuk kanë ikur kurrë nga sigla e asaj partie, as më 1997, pavarësisht zhgënjimeve, ata që nuk kanë pritur ndonjë gjë të madhe nga pushteti i PD, përveç kënaqësisë së tifozit për skuadrën e vet, ata që kanë besuar se kishin një kryetar.
Ata sot nuk flasin dhe janë të dëshpëruar. Nuk flasin në lagje kur u tallin Lulin, nuk flasin në kafe kur bëjnë humor me të, nuk flasin as kur dëgjojnë dikë që e mbron.
Ata ndjehen të turpëruar që ka ardhur një ditë, që ndjehen të gjithë të pafuqishëm të heqin Lulzim Bashën. Dhe një parti që nuk ka fuqi të heqë Lulzim Bashën pas humbjeve me radhë, e ka të pamundur të heqë Edi Ramën pas fitoreve radhazi.
Akoma më keq, një parti që thotë se “nuk kemi më të mirë se Lulzim Basha”, është një parti që i është dorëzuar ose kërcënimit të “Padrinos”, që po hesht prej 25 prillit, ose pafuqisë së saj.
Shumica e heshtur e PD, që ka ulur kokën dhe i vjen turp nga e gjithë kjo që ndodh, është ajo që do të vrasë Lulzim Bashën.
Njoh shumë prej tyre që po heqin dorë qetësisht nga militantizmi, nga llogorja politike që u jepte kënaqësinë dhe nga mbrojtja pa kushte e partisë së tyre.
Ata nuk janë të mundur, janë të fyer.
Ata janë të fyer nga Sali Berisha, që u imponoi një kryetar për llogari të vet dhe filloi të eleminojë çdokënd që mbështeste rivalin e tij.
Janë të fyer se si besuan që duke zbuar çdokënd që ishte kundër Bashës në parti, do forconin partinë, por në fakt forcuan vetëm kryetarin.
Dhe në fund, janë të fyer se si pas gjithë këtyre humbjeve, ai u mbush mendjen se kanë fituar dhe me zgjedhje të pështira për ribëhet kryetar.
Ata nuk do të bërtasin. Nuk do të votojnë Kadillin, apo Nishanin. Nuk do të shkojnë me Patozin, apo Topallin. Nuk do të shajnë Berishën, apo Bashën.
Ata do të ikin në shtëpi, ashtu kokulur dhe dinjitozë në heshtjen e tyre.
Dhe Lulzim Basha që vrapon të mbajë sallën e SHQUP, do ta kuptojë pas katër vjetësh sa pak vetë i kanë mbetur rrotull. Ata do ta mundin, duke ikur në heshtje dhe duke e lënë vetëm.
Dhe është e sigurtë se Basha do thotë përsëri se ata i ka vjedhur kundërshtari.
Patjetër që po. Dikush do t’i marrë ata që po fyen duke u vetëshpallur kryetar i tyre.
