Nga Skënder Minxhozi
Në fillim vendosi se duhet të votonim më 30 qershor 2019. Gjashtë muaj më vonë na tha se ajo datë anullohet, por nuk na komunikoi një datë të re, siç e kërkon Kushtetuta e vendit. Prodhoi një dekret-shterp. Më pas, megjithëse dy partitë më të mëdha thanë “Jo”, vendosi me partinë e tij se shqiptarët duhet t’i zgjidhnin krerët e pushtetit vendor më 13 tetor.
Kurse tani, ashtu si pa u ndjerë, na thotë nga Xhafzotaj i Durrësit se është gati ta negociojë datën e mësipërme me Ramën dhe Bashën. Akrobacitë e Ilir Metës në muajt e fundit, shkojnë në përpjestim të drejtë me ethet opozitare të djegies së mandateve, protestave, molotovit dhe bojkotit të zgjedhjeve. Këto dy sjellje, njëra brenda mureve të Presidencës, tjetra në dyert e Kryeministrisë dhe Parlamentit, i bashkon e njëjta axhendë, të njëjtat interesa dhe i njëjti armik – Edi Rama. Pasi nuk tha asnjë fjalë gjatë muajve kur opozita sulmonte zgjedhjet e dekretuara prej tij, Presidenti e ndau më në fund mendjen të shtynte 30 qershorin, pa dhënë asnjë datë alternative. Siç ja kërkon në mënyrë taksative Kushtetuta, me të cilën Meta ka luajtur ping-pong më shumë se një herë në vitin e fundit. “Vetëm Gjykata Kushtetuese i gjykon veprimet e mia”, ky ka qenë refreni i Ilir Metës, në të cilin nuk fshihet asfare dëshira për të abuzuar me ligjin, “sa kohë s’ka arbitër në fushë”! Oferta e fundit e Ilir Metës për të negociuar 13 tetorin, vjen pasi ai ka hedhur në erë sinoret e tij institucionale, është sherrosur me maxhorancën, ka sulmuar e tallur ndërkombëtarët dhe e ka kthyer postin e lartë që mban në një çerdhe batutash e banalitetesh që i gjejmë përditë në rrjetet sociale. Një Edi Ramë i sajuar keq, do të thoshte një vrojtues i çfarëdoshëm i politikës shqiptare.
Presidenti nuk mund të kontrabandojë data zgjedhjesh pa pyetur askënd. Aq më tepër kur është në zgrip me Kushtetutën dhe kur të gjitha palët i ka kundër. Dekreti i 13 tetorit ishte i padakordësuar me askënd dhe kjo sot është e qartë. Nëse Lulzim Basha është i gatshëm që për interesa të çastit të kapet pas fijes së flokut vetëm që t’i shpëtojë gafës së rradhës, pjesa tjetër e shoqërisë shqiptare s’ka pse shkon pas aventurash. Hyrja graduale në zyrë e bashkiakëve të rinj e bën sa qesharake, aq edhe të pavlerë vijimin e retorikës së 13 tetorit, apo edhe të një date tjetër të negociuar. Kush do të jetë i gatshëm të nxjerrë nga zyra pas katër muajsh, ata që sapo morën në dorë mandatin e ri?! Qoftë edhe me votime të shëmtuara njëpartiake?! Ashtu si opozita, kreu i shtetit po vuan sot kokëfortësinë e mosnegociimit me qeverfinë dhe ndërkombëtarët, gjatë pesë muajve të krizës së mandateve. Përkundër shqetësimit fals që lidhet me hapjen e negociatave me BE, Meta ka rastin të kuptojë se në çfarë pozite e vendosën atë vetë negociatat e munguara me maxhorancën dhe ndërkombëtarët. Kësisoj, edhe kur propozon një datë tjetër brenda tetorit, ai bën sikur ende s’e ka kuptuar që reforma në drejtësi, ose Ramaforma siç e quan vetë, ishte faktori bazë që imponoi mbajtjen e zgjedhjeve të 30 qershorit dhe mosrënien e qeverisë Rama. Dhe në tetor do të jetë sërish shumë herët për të trazuar ujrat, pasi reforma nuk do të ketë përfunduar ende. Sa për qeverinë, ata që e mbajtën në këmbë në verë, do ta bëjnë këtë sërish në vjeshtë! Pesë muaj krizë politike e futën në kaos total politik dhe mental opozitën dhe presidentin. Duke i futur kështu në një sezon vere kur nuk dinë sesi t’i shtyjnë ditët e pushimeve, por edhe më keq akoma, kur nuk dinë nga t’ja nisin në shtator. Akrobacitë me datën e vdekur të zgjedhjeve lokale janë një dëshmi i këtij konfuzioni, nga i cili duhet kohë të dilet. Shihni Metën dhe Bashën!
