Nga Bledi Mane
Nuk përtova dhe u hodha një sy gjithë profileve të tyre personale në rrjetet sociale. Shumica kanë llogari në Twitter ku rrallë e për mall postojnë dy rreshta reagime por që trondisin me vlerësimet ose reagimet e tyre.
Sikur një moment të vetëm shumica e tyre të kopjonin këtë tonin, do bëhej thagma. Imagjinoni sikur ish presidenti amerikan George W. Bush të shkruante si Sali Berisha çdo dite ne facebook për vjedhjet, perdhunimet, shitjen e drogës apo vrasjet ne Amerikë?
7 lajme në çdo sekondë dhe Amerika nxihej, qytetaret amerikanë do aplikonin per llotarine shqiptare e do vinin te lanin pjatat ne restorantet e Korçës. Sikur ish kryeministri britanik John Major te qendiste lajmet ordinere qe ndodhin ne ishullin ku jeton, aq sketere do dukej jeta angleze sa çunat e Liverpulit do vinin te shisnin kokainë nëpër rrugët e Krumës, Hasit e Kukësit. Madje edhe Silvio Berlusconi te ishte aq aktiv sa Saliu, kurvat e Pescaras do vinin të palloheshin rrugicave të errëta të Shëngjinit…
Dialektika e komunikimit publik virtual te Sali Berishes ka brenda saj mallkim, brengë, xhelozi dhe mënxyrë. Neper rreshta e fjali gjen vetëm sharje, inate, vajtim, ofendime. Një burrështetas 80 vjeçar flet pak, rrallë, i bie kambanës fort dhe i peshon fjalët që nxjerr nga goja apo tastiera e kompjuterit.
Ishte student i mjekësise, u bë pedagog, mjek, u anetaresua ne Partine Komuniste, i gjeten edhe shtepi edhe nuse ne mes te Tiranes, u be president republike, lider opozite, kryeminister vendi, deputet pa limit por kurrë nuk u ndje i lumtur.
Shkoi ne OKB, ne Shtepine e Bardhe, ne NATO, në Bashkimin Evropian, udhetoi ne çdo kontinet, ka pasuri pafund, ka dy femije, eshte berë gjysh, ka niper e mbesa por kurrë nuk buzeqeshi i lumtur.
Çfarë e mundon dhe çfarë i mungon?
Sot ne zgrip te moshes duhet te ftohej ne universitetet prestigjoze te mbante leksione mbi demokracine dhe lirinë. Duhet te ftohej ne organizmat nderkombetare te jepte ide e kontribute. Duhet te shkruante editoriale nje here ne 6 muaj per çeshtjet e rajonit ne mediat kualitative nderkombetare por…por si grua e keqe e përdalë merret me fëmijet e kundershtareve, me familjet, me vjedhjet e ushqimoreve, me masturbimet e adoleshenteve, me pijanecët e mejhaneve, me fatorinot e linjave urbane.
Më thuaj o plak, o burrë, o rrob i Zotit, më trego çfarë të mungon e të mundon?
E di që u linde e u rrite në Viçidolin e pasur me pemë e me ajër të freskë, në Viçidolin e varfër me tavolinën bosh pa bukë. Nuk kishe bukë por a kishe dashuri?
Nuk kishe dhallë por a të këndonte ndokush ninulla në djep? Nuk kishe pelena pë të veshur por a të përqafonte dikush?
Nuk kishe radio a libra por a të tregonte njeri përralla? Nuk kishe dritë por a të puthte dikush te syri?
Fëmijëria jotë ka qenë një brengë e hirtë dhe unë e kuptoj sa herë që flet dhe shkruan. Ti vuan sepse nuk i riparon dot vitet e fëmijërisë dhe të adoleshencës dhe mallkimet, vrasjet, fyerjet i përdor si lodra. Ato lodra që të munguan kur duhej te formoheshe. Gjithësesi ti nuk na e prish dot lumturinë tonë kolektive. Ne të tjerëve na kanë puthur qysh fëmijë dhe vazhdojnë të na duan edhe tani që po plakemi!
