Nga Frrok Çupi
…Ishte kësaj te premte të shkuar, por mund të jetë prapë brenda javës…
Po zbrite poshtë, nis e numëron ditët me marrëzinë. Gjatë ferrit të diktaturës gjysmë- shekullore, kishim projektuar menynë javore dhe shtynim ditët. Sot, për shembull, është e diele.., nesër e hënë, e martë…, pastaj edhe një ditë deri te ‘Hans Klos’. Hans Klos ishte një film serial gjerman që kushedi si ishte lejuar në televizionin tonë, por na ndryshonte jetën.
Aq sa na tërhoqi kësaj here e premtja me metë në televizion, na ka ardhur prapë e njëjta shije për t’i numëruar ditët sipas shfaqjes së marrëzisë. Presidenti i Republikës u shfaq komik, i çatrafilluar, bërtitës, ciflues, i dehur, krejt bërllok… Gazetarët nuk deshën ta linin të shkonte, më shumë për ta ngacmuar me krande, por atë e mori e bija e i tha ‘ o bä, mbylle të shkretën se s’kam si dal nesër te shoqet’.
Tani kur do të kemi prapë metë?
Njeriu është i çuditshëm, e kërkon marrëzinë. Qysh në ditët e tij, para katër pesë shekujsh, filozofi Shopenhauer kishte kapur se ‘marrëzia magjeps’… Ne nuk kemi asnjë faj që magjepsemi nga marrëzia e presidentit të Republikës. Të tjerë para nesh i ka tërhequr më shumë marrëzia.
Madje marrëzinë e kanë kthyer në hierarki (hierarki është edhe vetë presidenti). Më parë marrëzinë e kanë ngritur në hierarki duke emërtuar me ‘Marrëzinë’. E dini që në botë ka emërtime si ‘ Margoja e të Marrëve’?, ‘Anija e të marrëve’?, ‘Vallja e të marrëve”?. Madje në mes të Gjirokastrës është ‘Sokaku i të marrëve’. Mund të ndodhë që emisioni tv. ku do të frekuentojë më shpesh presidenti, ai të marrë emrin emisioni ‘i metë’.
Marrëzia magjeps edhe pse sjell lumturi. Dituritë dhe e vërteta nuk sjellin aq shpejt lumturi. Që të premten mbrëma kur Meta u shfaq në televizion, ku ‘ngriti popullin’, shau popullin, vrau kryeministrin për dy minuta dhe e futi në vrimën e miut, tregoi për herë të parë se ishte nga Skrapari, ndriti kushtetutën, etj.,…, që në atë orë njerëzit nuk kanë bisedë tjetër, qeshin e përloten.
Kjo a nuk është lumturi?
Aq më shumë kur njerëz të intelektit të ulët, atë që ka zyrë lart e shikojnë si të barabartë- atëherë plasin nga lumturia. Aty plotësohet formula ‘jemi të gjithë njësoj’. Për më tepër kur dikush u thërret turmave se ‘po luftoj për ju’, ‘pushtetin po e marr për ju!’- atëherë kjo ngjall ekstazë dhe njeriu nuk ndjen më nevojë as vuajtje.
E vërteta është e dënuar të mos sjellë aq lumturi apo ekstazë sa sjell marrëzia. Që të premten e kaluar, për shembull, njerëzia bëri menynë e javës, ditë pas dite, me kureshtjen ‘kur kemi prapë metë?’.
Marrëzia është marrë edhe si dituri, që nga dijetarë e deri te shenjtorë është marrë si dituri. Sepse dituritë e marrëzisë duket sikur janë disi të fshehta.
-Kushedi çfarë di Meta, përderisa ‘nuk i qajnë fëmijët’ për asgjë!.
Por dituria e marrëzisë ka një kufi. Ja në rastin konkret: Njerëzit mësojnë se deri ku degradon njeriu; madje edhe njeriu me gradat më të larta, si presidenti. Njeriu studion edhe veten e bën pyetjen Darviniane se si qenka rruga e kthimit pas…
Por çmimin e ka më të lartën kjo marrëzi. Shumë vite të shkuara, një ari në fshatin Kullë të Sukthit, mjaft me një karamele mund të kërcente dhjetë minuta. Ndërsa tani kënaqësia e një emisioni ‘metë’, na ka kushtuar jetën e 3 dekadave.
