Mirë ata që duan të fusin kokën në një strehë politike, dhe blejnë telajo e shkruajnë: “Këtu janë zyrat e PD”! Po ata që u japin ambiente me qira, si mundet?… Edhe ata që ‘japin me qira’, kanë interesin të vënë në punë ambientet që posedojnë. E kush po pyet se ‘ç’djall i mori zyrat’?. Po për ata që kalojnë rrugës përballë zyrave ‘PD’, kush ka pyetur vallë se ç’dëm u bëjnë! Vlonjatët që përjetuan vitet e Luftës së qeverisë PD kundër popullit të Vlorës, e përjetojnë shumë keq momentin kur përballen edhe me simbolet. Ishte njw luftë e shfarosjes në masë, siç në traumat e botës.
E dini ç‘i bëri Vlorës qeveria e Partisë Demokratike!? Është edhe turpëruese që sot të ketë PD në Vlorë.
Kam kohë që mendoj skena ‘absurdi’ se si në Vlorë mund të ketë PD. Në vetë konstitucionin shpirtëror të kombeve, prej shekujsh është aplikuar akti kolektiv ku e zeza më e madhe që ka ndodhur, të mos përmendet më. Ose të keqen e kanë thërritur me emrin e kundërt. Edhe me ne ka ndodhur. Kodrina ku pushtuesi ka turpëruar burrat e krahinës, aty i kanë vënë emrin “Suka e trimave!’. Është një mënyrë për të shpëtuar trurin dhe gjakun prej makthit.
Vlora nuk shpëton kurrë nga makthi i sulmit për shfarosje që ka kryer qeveria e PD. Sado që përpiqen të venë tabela ‘PD’.
Pardje, më duket, shfaqet një lajm për organizatën e Rinisë Demokratike në Vlorë që qenka shpërbërë dhe disa prej tyre paskan përkrahur punën transformuese të Socialistëve në qytet. Nuk zgjati aq, dhe një grup agresiv u shfaq në ekrane dhe tha ‘ne jemi PD, jo ata tradhtarët!’ që i bashkohen Ramës. Vetë gjuha dhe hallkatja e atyre të rinjve dëshmon se ‘nuk ka vend ku rri PD’ në Vlorë, edhe pse tenton të hyjë si hizër, fshehtazi.
Qeveria e PD në mars të vitit 1997 tentoi të hyjë me avionë luftarakë, me bombardime kundër urave, me ushtri këmbësore nga rruga e Selenicës dhe Llogarasë…, dhe fshehurazi.
I fundit që kishte hyrë fshehurazi… Ishte natë Marsi. Atë moment Vlora jetonte ‘e qetë’ sepse kishte ndaluar të hynte çdokënd që vinte nga Berisha. Mbrëmje vonë, e freskët, si para stuhisë. Me Fred Ziajn, nismëtar i PD në Vlorë, 1990, po vinim nga Kulaçi për në qendër. Para nesh një grumbull djemsh që kishin kapur ‘një nga ata të fshehtët’. Ai s’kishte gjak në fytyrë; edhe rrobat i kishte bërë pis. Fredi nuk mund t’u thoshte menjëherë që ‘ta linin të shkojë’. Por i pyeti ‘çfarë ka bërë?’.
-Është i SHIK- ut, thanë djemtë. Por na nxori një dokument si gazetar i gazetës ‘Republika’…
Ai s’e shihte më veten për njeri. “Lëreni dreqin!’, tha Fredi. Emrin e tij nuk po e them; siç hyri fshehurazi në Vlorë, ashtu njerëzit e tij tani ndodhen në administratën e maxhorancës socialiste. Në institucionet e shtetit kanë hyrë edhe disa që bënë kryengritje të armatosur për të rrëzuar me armë rendin kushtetues. Por tani janë diku në krye.
Të tjerët që nuk hynë fshehurazi nga qeveria e PD, më së shumti nuk iu bindën urdhrave. Një fëmijë 13 vjeç që e kishin marrë nga fshatrat e Mirditës për të luftuar në Vlorë, erdhi një moment që e zuri malli për prindërit. Nisi të qajë e të thërrasë: ‘Dua nanën, dua shpinë!’, dhe u hodh nga karroceria e makinës. U bë copë, dikush prej ‘atyre’ u bë aq trim dhe e qëlloi me kallashnikov… Nuk do të hynin fshehurazi as dy pilotët e bombarduesit Mig 17, Arjan Elezi dhe Agron Daci. U ngjitën deri në qiell, kaluan mbi Vlorë dhe u ulën në Brindizi, Itali, pa iu bindur Tmerrit. Atë ditë mund të ishte fundosur jeta në Vlorë.
Të tjerë që tentuan të hynin në Vlorë, u përballën me rrethimin e djemve të Vlorës. Sa pa rënë nata, çdo mbrëmje, që nga Ura e Mifolit e bregdeti ndriste nga pishtarët dhe thirrjet “Ndalni dushmanim’. Vlorën e izoluan, por vlonjatët ndanë copën e bukës me njëri tjetrin.
PD e Berishës i bëri gjëmën Vlorës, nga deti, nga Mifoli, gjëmë nga Selenica e nga Karaburuni. Vetëm rruga për në varrezat e Kushovicës nuk kishte asnjë orë pushim…
… Asnjë komb e pakicë kombëtare nuk e ka harruar kurrë dhimbjen; as hebrenjtë, as japonezët, as armenët, as edhe romët e Levanit.
Si zënka vend në Vlorë tabela ‘PD’?!
