Nga Mero Baze
Votimi për listën e hapur të Partisë Demokratike në Tiranë zbulon të vërtetën e mbajtjes peng të asaj partie nga Sali Berisha. Lista kryesohet nga Jorida Tabaku dhe Ilir Alimehmeti, me dy figura: njëra politike dhe tjetri i afruar në PD vitet e fundit nga bota e profesionistëve të mjekësisë.
Rezultati tregon se, nëse Partia Demokratike lihet e lirë të zgjedhë, zgjedh figurat që do publiku dhe jo figurat që do Sali Berisha. Mendoni për një moment që Tabaku të ishte në listë të hapur me Vokshin, Nokën apo Balliun – si do dilte rezultati?
Për të shmangur këtë ballafaqim shkatërrues, Berisha i ka mbrojtur ata në listën e sigurtë, pasi po të ishin në këtë garë, do ishin simbol i bojkotit nga demokratët.
Nga ana tjetër, votimi i demokratëve të lirë tregon edhe sa farsë kanë qenë primaret e Berishës për listën e preferuar të tij. Njerëzit që ai donte t’i promovonte në primare, i futi në disa qendra të caktuara dhe i mbylli në listën e sigurtë, ndërsa ata që fituan vetë votat, i la prapë në listat e hapura. Kjo tregon se ai ka qenë i ndërgjegjshëm, fjala vjen, që Klevis Balliu nuk ishte votuar askund në Tiranë, përveç atyre qendrave ku shoqërohej nga bodigardi i tij dhe nuk mund të dilte në një listë të hapur pa u diskredituar.
Tabaku dhe Alimehmeti, si dy kryesues të listës së PD në Tiranë, tregojnë fare qartë tipologjinë e kandidatit të votuar të PD-së nga elektorati, në kontrast me “ushtarët” që Berisha dëshiron në Kuvend. Tabaku e ka fituar profilin nga beteja politike në Kuvend dhe nga opozita efikase që ka bërë, ndërsa Alimehmeti përfaqëson tipologjinë e një politikani të ri, qytetar dhe të painfektuar nga stereotipet e politikanit berishist.
Por edhe të tjerët pas tyre përfaqësojnë në një farë mënyre njerëz jo konformistë. Për shembull, rezultati i Myslym Murrizit, edhe pse nuk i afrohet tanimë vijës fituese, është mbresëlënës dhe shumë cilësor nga ana politike, pasi i ka pasur qëndrimet e hapura – qoftë ato kritike ndaj Berishës, qoftë ndaj “ushtarëve” të tij.
Votimi tregon gjithashtu edhe votën e orientuar politike të Forumit Rinor për Muçollarin, votën lokale për Dogjanin, apo mbështetjen financiare për vajzën e një biznesmeni – por të gjitha këto tregojnë mungesën e influencës së Berishës në atë votim.
Akoma më poshtëruese është futja e dy kandidatëve të Partisë së Lirisë në listë të sigurtë dhe Ilir Meta në listë të hapur, i cili provon se sa vota ka Partia e Lirisë.
Votimi tregoi se Ilir Meta, me 6 mijë vota, i ka marrë dy deputetë në Tiranë, Berishës, çka tregon se nuk ka rëndësi kë zgjedh populli, por kë zgjedh Berisha.
Pra, demokratët e Tiranës, kur i lë të lirë, votojnë dhe mendojnë ndryshe nga sa vendos Sali Berisha, dhe kjo tregon se armiku kryesor i tij është pikërisht vota e lirë – madje edhe brenda partisë së tij.
