Nga Carlo Bollino
Një opozitë e shëndetshme në çdo vend të botës është në kërkim të së vërtetës. Por jo opozita e Sali Berishës, e cila ndërton gjithë politikën e saj mbi gënjeshtrën. Kjo është edhe arsyeja pse kjo opozitë ka kundërshtuar me çdo mjet punën e Komisionit Parlamentar kundër Dezinformimit – një iniciativë që duhej të ishte flamuri i Partisë Demokratike, jo i mazhorancës. Por Sali Berisha ka dhënë një urdhër të qartë: dezinformimi duhet të mbetet strategjia kryesore politike e PD-së dhe askush nuk duhet ta pengojë. Dhe si për ta provuar këtë, PD jo vetëm që e bojkotoi punën e komisionit, por sot ka sulmuar ashpër edhe Erjon Braçen, i cili në cilësinë e kryetarit të komisionit paraqiti në Kuvend raportin përfundimtar dhe propozimet për të luftuar këtë fenomen.
Më i egri ndaj Erjon Braçes – një politikan i njohur për integritetin e tij moral dhe politik, aq sa as vetë Berisha nuk ka guxuar ndonjëherë ta vërë në dyshim – ishte Flamur Noka, për të cilin morali dhe integriteti janë një shaka e njohur edhe brenda vetë PD-së. Noka, i njohur si Muli, është simboli i politikës së shpifjes që Berisha ndjek që nga viti 1992, një strategji që në 13 vitet e fundit e ka zhytur në një seri humbjesh elektorale që do të vazhdojnë edhe për 13 të tjera, ose të paktën derisa Berisha të mbetet politikisht gjallë.
Spinach Recalled After Testing Positive for Listeria
Keep Watching
Muli Noka gënjen pa turp dhe pa kufij, duke ndjekur si qen besnik çdo urdhër të familjes Berisha. Sot, me urdhër të dhëndrit, ai është kthyer në sallën e Kuvendit për të më sulmuar personalisht. Që një gazetar profesionist, i lirë si unë të bëhet objekt i një sulmi parlamentar, është diçka që kapërcen çdo imagjinatë. Shoqatat e gazetarëve duhej të protestonin, por në këtë vend të gjithe kanë frikë nga Berisha, ose janë nën kontrollin e tij, dhe rrjedhimisht, askush nuk e hap gojën.
Shkak për këtë sulm të radhës të komanduar nga familja Berisha është falënderimi që Erjon Braçe guxoi të më shprehë publikisht për kontributin tim modest në punën e komisionit kundër dezinformimit, si dhe për kontributin më të gjerë që kam dhënë për informimin e lirë në Shqipëri që nga viti 1992. Por për Flamur Nokën, modeli i vetëm i “gazetarisë” është ai i Çim Pekës, dhe për rrjedhojë, kushdo që vepron ndryshe, pra me liri dhe ndershmëri, është sipas tij një kriminel i korruptuar.
Pasi përsëriti edhe një herë batutën vulgare “media vari Kar..lo” (që për të është kulmi i humorit, sidomos që kur pa se qeshi edhe Baton Haxhiu), Muli Noka hyri në sallë me fletushkat që i kishte përgatitur dhëndri i Berishës për të përsëritur si papagall të njëjtat shpifje ndaj meje për të cilat dhëndri i Berishës është sot i pandehur përpara Gjykatës Penale të Tiranës, së bashku me shërbëtorin tjetër të tij Belind Këlliçi.
Ironikisht, ndërkohë që Muli shpifte në Kuvend, po sot, në sallën e gjykatës penale (ku i kam paditur) gjatë seancës së rradhës, çifti Këlliçi-Malltezi u paraqit me duar bosh, pa provat që duhet t’i dorëzonin gjykatës dhe që vetë kanë deklaruar për dy vite se i kanë për të më akuzuar si “të korruptuar dhe hajdut”. Kur vjen puna te drejtësia, maska bie dhe më në fund pranojnë publikisht se prova nuk kanë!
Në një shtet normal, gjykata duhej t’i kishte dënuar menjëherë për shpifje dhe fyerje. Por për shkak të ritmeve dhe çudirave të drejtësisë shqiptare, procesi u shty për në shtator. Ne nuk kemi ndonjë nxitim, sepse besojmë në drejtësi dhe jemi të bindur se shpifësit do të dënohen. Por si mundet një qytetar i zakonshëm të mbrohet nga këto shpifje që ndërkohë vazhdojnë edhe brenda Kuvendit?
Ja pse lufta kundër dezinformimit duhej të ishte një strategji kombëtare, që përfshin të gjitha forcat politike. Por si mund ta fitosh këtë betejë kur opozita e Sali Berishës, një segment i sistemit politik, jo vetëm që nuk e lufton dezinformimin, por e kultivon dhe e adhuron? Është sikur të luftohet mafia duke pritur që kontributin ta japë Toto Riina.
