Nga Brigid Delaney
Imagjinoni sikur sapo dilni nga një izolim i heshtur 40-ditorë pa ëi-fi dhe u kthyet në shoqëri duke mos ditur për asgjë për virusin. Çfarë do të mendonit se kishte ndodhur?
Mendimi im i parë do të ishte që një grup i thjeshtë njerëzish ishin bërë sundimtarët tanë të rinj.
Këto grupe jetojnë thjesht, kanë shkolla në shtëpi për fëmijët e tyre, vishen njësoi, kanë një kod të rreptë moral, bëjnë vetë mobiljet e tyre dhe nuk udhëtojnë larg nga komunitetet e tyre.
Vetëm shikoni se si kemi ndryshuar mënyrën se si jetojmë. Në vetëm një javë!
Shkollat janë të mbyllura dhe fëmijët po shkollohen në shtëpi, jo më në grupe ose qendra jashtë shtëpisë, por shkollohen fjalë për fjalë në shtëpi. Nga prindërit e tyre! Prindërit që kohët e fundit punonin çdo ditë dhe i lëshuan fëmijët e tyre në qendrat e kujdesit ditor ose në shkollë, tani po kalojnë çdo minutë të çdo ditë me fëmijët e tyre!
Të gjithë miqtë tuaj ndërkombëtar dhe jashtë saj kanë anulluar planet për udhëtime dhe takime.
E gjithë bota thuajse është në karantinë, qoftë edhe në hotele që dikur zgjidheshin me dëshirë, sot janë alternativë për izolim.
Mbingarkesa në kohën e koronavirusit
Një lloj i vullnetit të mirë dhe vlerave të modës së vjetër të tronditjes, mirësisë dhe bamirësisë po shfaqen. Solidariteti është rikthyer. Në kutinë tuaj të postës gjenden fletushka nga fqinjët tuaj aktualë. Ata po prezantojnë veten dhe po ofrohen të bëjnë pazar ushqimi ose të marrin receta për ju. Bibliotekat e komunitetit po vendosen në kuti përgjatë rrugëve periferike. Ka shenja që mbjellin fidane në këmbim të prerjeve. Gjatë gjithë rrugës, fqinjët tuaj po mbjellin perime.
Në qiell ka pak aeroplan dhe vështirë se ka ndonjë veturë në rrugë. Trenat dhe autobusët janë pothuajse bosh – dhe nëse përpiqeni të uleni pranë dikujt, njerëzit duken me të vërtetë të frikësuar dhe të zemëruar dhe lëvizin vendet.
Në traditën e grupeve fetare të veshur thjeshtë, flokët e njerëzve kanë ndryshuar gjithashtu. Të gjithë duken sikur i prenë flokët në shtëpi në formë tasi, me gërshërë shtëpie. Ata me flokë të lyer tashmë nuk i lyejnë më. Ata kanë thinja gri ose të bardhë. Burrat po rrisin mjekër të gjatë.
Nuk janë vetëm prerjet e flokëve, por janë edhe fytyrat
Njerëzit, veçanërisht në zonat më të pasura, duken ndryshe: më të rrudhur, fytyrat e tyre më të holla dhe më pak të mbushura. Është sikur ky sekt i ri të ketë ndaluar Botox-in.
Pastaj veshja. Në radhë të supermarketeve (Ku më së shumti blihen makarona dhe letra higjienike) njerëzit qëndrojnë larg në distancë. Të gjithë janë të veshur me tuta të njollosura, pantallona të thjeshtë ose veshje të gjumit. Fytyrat e tyre janë brumë dhe të zbehtë, trupat e tyre janë më të rëndë. Askush nuk shqetësohet për grim apo parfum.
Personi që del nga izolimi i heshtur mund të supozojë gjithashtu se sekti që merr përsipër shoqërinë ka një kod të rreptë moral (si dhe një kod veshjeje të tmerrshme).
Tradhtitë bashkëshortore në të gjithë botën papritmas u ndalën. E gjithë mbulesa është zhdukur, dhe papritmas nuk mund të pretendoni se po takoni kolegët tuaj për një pije pas punës.
Ju mund të shkoni në një bar, por të gjitha ato janë mbyllur, kështu që ju të shkoni në aplikacione dhe të përpiqeni të njiheni me dikë, por askush nuk është i interesuar të takojë askënd, kudo, në çdo kohë në gjashtë muajt e ardhshëm.
Edhe miqtë tuaj janë bërë çuditërisht konservatorë. Duke kontrolluar ushqimin tuaj në Instagram, ka një sërë citesh frymëzuese, video të njerëzve që bëjnë bukë me salcë, të tjerët të njerëzve që mbjellin në kopësht barishte. Askush nuk duket se po del.
Dhe vetë qeveria ka drejtuar në mënyrë radikale dhe të shpejtë – nga tregu i lirë, neoliberal, konservatorë deri tek socialistët.
Nën një qeveri konservatore, përfitimet e papunësisë janë dyfishuar. Ka para për australianët që janë larguar nga puna e tyre. Scott Morrison po u kërkon pronarëve që të mos dëbojnë qiramarrësit që nuk mund të paguajnë qira. Bankat u japin bizneseve në vështirësi një pushim të kredisë së tyre.
Ne e dinim që një pandemi kaq e përhapur kishte aftësinë për të riformuar shoqërinë – por askush nuk e dinte se do të dukej kështu.(Përgatiti: Lisana Subashi)
Share on FacebookTweet about this on TwitterShare on LinkedIn
