Trebicka ishte një nga aktorët më të mirë të skenës shqiptare, i cili është spikatur për një mori rolesh në skenën e teatrit shqiptar, sdiomos për atë të Jovan Bregut. Vajza e aktorit ka bërë të ditur se babai i saj vdiq duke menduar për familjen, madje u ka lënë amanet që të mos qajnë e të mos dëshpërohen nga humbja e tij.
Aktori i madh shqiptar vuante nga një sëmundje e rëndë dhe shenjat e sëmundjes iu shfaqën së tepërmi gjatë kohës që Trebicka po merrej me dramën “Një tablo absurde” në vitin 2011. Ai për disa javë u shtrua në një klinikë të specializuar në Paris të Francës, ku mori kura kundër kancerit në mushkëri. Edhe më pas atje aktori iu nënshtrua një ndërhyrjeje kirurgjikale, ai s’mundi dot ta mposhte sëmundjen.
Dy muaj pas shtrimit të tij në spital, qeveria shqiptare miratoi një fond për financimin e kurimit të aktorit, i cili mbante titullin “Mjeshtër i madh”. Ndërsa në nëntor të vitit të kaluar Roland Trebicka, u rikthehe sërish në skenën e teatrit pas një mungesë gati dyvjeçare. Ai u kthye në dramën, “Ëndrra e Ismail Qemalit” me regji të Spiro Dunit.
Kjo vepër e Bashkim Kozelit u shpall fituese nga Ministria e Kulturës 100-vjetorin e pavarësisë. Trebicka u detyrua të tërhiqet për shkak të një sëmundje të rëndë. Në këtë dramë atij i është besuar roli i Seit Beut. “Ky është kthimi im gradual në teatër dhe nuk di si do ta përballoj.
Jam i çliruar që nuk kam ndonjë personazh të njohur”, shprehet Trebicka. Ai thotë se largimi i tij nuk ka qenë i gjatë dhe thotë se fjalë “rikthim”, mbase nuk është e përshtatshme për këtë rast. Shumë spektatorë ndoshta me padurim kanë pritur këtë ‘rikthim’ të tij por ai me shaka thotë se ky rol nuk “i ngjan Jovan Bregut”.
Ajo tha se e priste ta shihte në rolin e “Doktor Shuster”, por sëmundja nuk e lejoi. “E prisja ta shihja edhe në shumë projekte të tjera, sepse ai, artisti i mrekullueshëm i skenës shqiptare, Roland Trebicka, kishte të gjithë pjekurinë artistike për ti dhënë skenës role dhe karaktere. Tani takimet me ty do të jenë vetëm në kujtesë, në këtë memorie të shkëlqyer që na fale të gjithëve me rolet e tua.
Aktor i shkëlqyer i teatrit, me një elegancë dhe sharm skenik, zë kumbues dhe i ngrohtë, pantomimë e jashtëzakonshme, ai jepte gjithçka për të arritur dhe për të shprehur saktë dhe qartë pasionet dhe ndjenjat e personazheve. Nuk kishte nevojën për t’i shkëputur personazhit “elementin narcist”. E adhuroja për këtë, heshtas e falënderoja që na e dhuronte ndjesinë e barazisë të gjithëve, larg aktorit të parë, gjatë orëve të shfaqjes.
Trebicka nuk e synonte lojën aktoriale, por e harmonizonte me të gjithë aktorët, ai e fitonte duartrokitjen, pa e patur synim në vetvete. E kam parë disa herë të arrinte majën e ndjeshmërisë intelektuale dhe kompetencës estetike në skenë, mund të them se shpesh herë, me mendje e kam barazuar aktorin Trebicka me poetin. Kjo ishte forca e tij aktoriale. Ai nuk kishte kufizime.
Kishte gjithçka që do të donte një artist, zërin, lëvizjen, prezencën. Sa shumë biseda, para dhe pas shfaqjes, sa diskutime, sa ide dhe dëshira për teatrin. Ai dinte të krijonte atmosferë, ai dinte të mësonte pa treguar aftësinë e më të mirit. ‘Dua të largohem me dinjitet nga skena. E kam mësuar nga më të vjetrit e këtij teatri se skena është e shenjtë. Dhe është vërtetë e tillë, jo kushdo mund të ngjitet në të.
Ndaj dhe unë doja të bëja një largim si duhet nga skena’-u shpreh ai në një nga mediat, ndoshta nga të fundit herë…..por askush nuk e mendonte largimin e tij të parakohshëm, këtë ikje pa kthim….Ti do të jesh përjetë në mendimet e mija dhe të gjithë njerëzve që adhuruan personazhet e tua, që jetuan dhe ëndërruan bashkë me ty…. Lamtumirë Mik, Artist, Njeri me zemër të madhe….të qoftë i lehtë dheu!”- deklaroi aktorja Luiza Xhuvani./Aktoret.com/
