Vajza ishte gati të fluturonte larg, kështu që ata përqafuan, dhe nëna i tha:
– Unë të dua, dhe të uroj shumë fat.
Vajza u përgjigj:
“Mami, dashuria juaj është gjithçka që kam nevojë”. Edhe Unë të dua shumë, mami.
Ata u puthën dhe vajza u largua.
Pas kësaj, nëna ime shkoi në dritaren pranë së cilës isha ulur. Vura re se ajo ishte gati e përlotur, por vendosa të mos ndërhyja në jetën e saj personale. Por ajo më vuri re e u kthye nga unë duke më pyetur:
– A keni thënë ndonjëherë lamtumirë dikujt, duke e ditur se është lamtumira e fundit…”përgjithmonë”?
“Po”, iu përgjigja. – Më fal po pse i the përgjithmonë?
“Unë jam tashmë e vjetër, e ajo jeton shumë larg.” Unë mendoj se herën tjetër ajo do të fluturojë vetëm për të ardhur në funeralin tim “, u përgjigj gruaja.
Më desh pak kohë për ta përtypur këtë deklaratë zemërthyese dhe e pyeta :
– Duke thënë mirupafshim, ju i thatë: “Ju uroj mjaftueshëm” A mund ta kuptoni se çfarë do të thotë kjo?
Ajo filloi të buzëqeshë.
Ajo heshti e menduar, dhe pastaj buzëqeshi edhe më shumë.
– Kur themi: “Ju uroj mjaftueshëm” do të thotë:
Ju uroj shumë dritë, për ta bërë jetën tuaj të ndritshme.
Ju uroj ditë të mjaftueshme me shi, për të vlerësuar më shumë diellin.
Ju uroj lumturi të mjaftueshme, për ta bërë shpirtin tuaj të lulëzojë.
Ju uroj shumë dhimbje, që ju të mund të ndjeni edhe gëzimet më të vogla.
Ju uroj fitore të mjaftueshme, në mënyrë që gjithmonë të arrini atë që dëshironi.
Unë ju uroj humbje të mjaftueshme, në mënyrë që ju të vlerësoni gjithçka që keni.
Ju uroj mbledhje të mjaftueshme në mënyrë që ju të mund të përjetoni lamtumirë.
Pas këtyre fjalëve, ajo shpërtheu në lot dhe u largua.
